Τα παλαιότερα θέατρα της Αθήνας: Aπόλλων.

 Τα παλαιότερα θέατρα της Αθήνας: Aπόλλων.

Του Πάνου Αυγουστή*

Λειτούργησε από το 1872 έως το 1886.

Βρισκόταν απέναντι από το «Άντρο των Νυμφών» στον λεγόμενο «Κήπο του Χατζηδημητρίου». Πράγματι, το θέατρο βρισκόταν μέσα σε έναν πυκνόφυτο, δροσερό κήπο. Άλλα στοιχεία του ήταν η μεγάλη, σκεπασμένη από πάνω στέγη του, διακοσμημένη με αετώματα, η ύπαρξη παρασκηνίων και καμαρινιών, και φυσικά οι συνηθισμένοι ξύλινοι πάγκοι για να κάθονται οι θεατές. Ξεχωριστό στοιχείο του η μεγάλη χωρητικότητα. Πληροφορία του 1882 αναφέρει χωρητικότητα 1000 ατόμων. Από της σκηνής του - τον Αύγουστο του 1882, όπως μας πληροφορεί ο ιστορικός του θεάτρου Νικ. Λάσκαρις, έγινε η αρχή, - σε μια ανεπιτυχή παράσταση ακροβατικών - της μετέπειτα δημοφιλούς συνήθειας της εποχής, του «μαξιλαρώματος» [7]. Το θέατρο αυτό, μαζί με τον «Παράδεισο» απευθυνόταν σε ένα πιο εύπορο, μικροαστικό κοινό που ωστόσο αρεσκόταν μόνο σε ελαφρά θεάματα ή ελληνικές κωμωδίες.

Χτίζεται το θέατρο "Ορφέας" στο τέλος της οδού 3ης Σεπτεμβρίου, στη σημερινή πλατεία Βικτωρίας, από τον επιχειρηματία και δημοσιογράφο Γ. Βυθηνά. Η σκηνή ζωγραφισμένη, παρίστανε τον πνιγμό της κυρά-Φροσύνης. Το θέατρο θα ζήσει μόνο μία καλοκαιρινή σεζόν ίσως γιατί ήταν σε απόμερο, σκοτεινό, άθλιο δρόμο αλλά και το ίδιο το θέατρο ήταν κακοφτιαγμένο, με πολλές ελλείψεις.

Θέατρο Ολύμπια. Χτίζεται στη συμβολή των οδών Αμαλίας και Όλγας εκεί που είναι σήμερα το άγαλμα του λόρδου Βύρωνα, από τον ζυθοπώλη Αναστάσιο Τσόχα, σε σχέδια του Ερνστ Τσίλλερ. Το θέατρο ονομάζεται |Ολύμπια" και ήταν πολυτελέστατο για τα μέτρα της εποχής. Είχε ευρύχωρη πλατεία 1.500 θέσεων, στεγασμένα θεωρεία, ιδιαίτερο βασιλικό θεωρείο με το έμβλημα του βασιλιά, συντριβάνια, γλυπτά, εστιατόριο, και βελούδινη "κατάχρυση σκηνή". Κατεδαφίζεται μέσα σε 6 χρόνια, το 1887, για να χτιστεί το μέγαρο του Ζαππείου. Την ίδια χρονιά επίσης, ο επιχειρηματίας Α.Συγγρός, εκδηλώνει την πρόθεσή του να χτίσει ένα μεγάλο χειμερινό θέατρο στον κήπο του Κλαυθμώνος, αλλά τότε η πρόθεση μένει μόνο πρόθεση. Η Αθήνα εκείνη την περίοδο, με πληθυσμό 84.000 κατοίκων είχε μόνο δύο χειμερινά θέατρα. Το "γέρικο" του Μπούκουρα και την "Ευτέρπη". Ήδη από το 1872 είχε συσταθεί μία μετοχική εταιρεία από εύπορους Αθηναίους, που μάζευε κεφάλαια, με σκοπό να χτίσει ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό θέατρο. Είχε μαζέψει 550.000 δρχ. και θεμελίωσε 1873 το θέατρο στη σημερινή πλατεία Κοτζιά. Το έργο σταμάτησε όμως, αφού εξαντλήθηκαν τα κεφάλαια. Ο Συγγρός αποφασίζει να αποπερατώσει το έργο με δικά του κεφάλαια, το 1885, σε σχέδια και επίβλεψη του Ερνστ Τσίλλερ.

Το Μέγα Θέατρο ή "Νέον Θέατρο" σε αντιδιαστολή με το "Παλαιό" του Μπούκουρα είναι έτοιμο. Το θέατρο παρά το μεγαλοπρεπή όγκο του ήταν μια φτηνή κατασκευή, με φτηνά υλικά και τυποποιημένο αρχιτεκτονικό διάκοσμο, με πλατεία 450 θέσεων, χωρίς όμως θέρμανση. Στο εξωτερικό του κτιρίου λειτουργούσαν προσοδοφόρα καταστήματα και γραφεία. Τα εγκαίνια του θεάτρου έγιναν στις 27 Οκτωβρίου του 1888 με το μελόδραμα του Α. Thomas "Μινιόν" από γαλλικό θίασο. Το θέατρο αυτό δεν ήταν προσιτό για το εισόδημα του μέσου Αθηναίου εκείνης της εποχής, γιατί τα εισιτήρια ήταν ακριβά αλλά και οι παραστάσεις μελοδράματος που έδινε δεν συγκινούσαν τον πολύ κόσμο. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις τιμές τον χειμώνα του 1900: 20 δρχ. τα θεωρεία Α, 15 δρχ.τα θεωρεία Β, 3 δρχ. οι πρώτες σειρές της πλατείας, 2 δρχ. οι υπόλοιπες σειρές, και 1 δρχ. ο εξώστης. Την ίδια χρονιά, το 1887, χτίζεται από την ασφαλιστική εταιρεία Φοίνιξ, σε οικόπεδο ενός στρέμματος στην Ομόνοια, το θέατρο Ομόνοιας. Μια φτηνή και άβολη κατασκευή, που θα εξωραΐσει ο Κων/νος Χρηστομάνος με τη "Νέα Σκηνή" του όταν το αναλάβει. Πηγή: el.wikipedia.org

*Ο Πάνος Αυγουστής είναι M.Sc βιβλιοθηκονόμος του Πανεπιστημίου Αθηνών.

www.politikanet.gr