Η εμπνευσμένη μας ηθοποιός Λέλα Πατρικίου !

  Η εμπνευσμένη μας ηθοποιός

Λέλα Πατρικίου !

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Θαρρείς πως ήταν γεννημένη για να γίνει ηθοποιός η Λέλα Πατρικίου και με την αρωγή ενός κατεξοχήν καλλιτεχνικού περιβάλλοντος, διαμορφώθηκε σε μια πολύπλαγκτη ηθοποιό, που διήνυσε μια μακρά και επιτυχημένη πορεία στο θέατρο και τον κινηματογράφο, κληροδοτώντας μας λαμπρά αποτυπώματα της υποκριτικής της τέχνης. Είδε το φως της ζωής στην Αθήνα το 1904 σε μια ατμόσφαιρα πολιτισμικής ευκρασίας, με τον πατέρα της Παναγιώτη Σταματόπουλο διακεκριμένο ηθοποιό του Εθνικού Θεάτρου και την μητέρα της Ευδοξία Σταματοπούλου, επίσης σπουδαία ηθοποιό. Με τέτοιες έτσι προσλαμβάνουσες παραστάσεις, αγάπησε βαθιά το θέατρο και ιδιαίτερα το μουσικό, που στον μεσοπόλεμο ήταν η προσφιλέστερη μορφή τέχνης και πολύ γρήγορα μαζί με την αδελφή της βγήκαν στο παλκοσένικο. Σημειώνοντας επίσης την φυσική προικοδοσία της ωραίας φωνής της, που παράλληλα με την άρτια

υποκριτική παιδεία και την σπουδαία σκηνική της παρουσία, της εξασφάλισαν το διαβατήριο μιας μεγάλης και επιτυχούς καλλιτεχνικής καριέρας. Σημαντικό ωστόσο ρόλο στην πρόωρη επαγγελματική τους ενασχόληση με το θέατρο, διαδραμάτισε το γεγονός, ότι στα δύσκολα οικονομικά μεσοπολεμικά χρόνια, οι γονείς τους μαζί με τις δυο τους κόρες, είχαν συστήσει έναν μικροθίασο, που τους επέτρεπε με ποικίλες παραστάσεις στην επαρχία και δη στην Πελοπόννησο, να βιοπορούν ευχερέστερα. Μάλιστα στα 1926 και στη διάρκεια μιας περιοδείας στην Θεσσαλονίκη, η Λέλα Πατρικίου παντρεύτηκε τον κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερό της ηθοποιό του μουσικού θεάτρου – μετέπειτα πρόεδρο των Ελλήνων ηθοποιών – Σπύρο Πατρίκιο, με τον οποίο δυο χρόνια αργότερα απέκτησαν τον σπουδαίο μας ποιητή, πεζογράφο μια επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Πατρών Τίτο Πατρίκιο.  

Με την πολυδύναμη καλλιτεχνική της παρουσία η Λέλα Πατρικίου, εξακτίνωσε το υποκριτικό της κύρος και παράλληλα με την σπουδαία θεατρική της διαδρομή, άρχισε στην μεταπολεμική έξαρση του ασπρόμαυρου κινηματογράφου μας, να αποτυπώνει αδρά τα αχνάρια της στην μεγάλη μας οθόνη. Συμμετείχε σε πολλά από τα διαμάντια του ασπρόμαυρου κινηματογράφου μας και τα επένδυσε αισθητικά με την ωραία και εμπνευσμένη υποκριτική της παρουσία. Υποδύθηκε μικρορόλους της κοινωνικής καθημερινότητας και κατόρθωσε με το ευγενές λυρικό της κύτταρο, να τους δώσει ηθική δύναμη και υπόσταση. Υποδύθηκε έτσι άλλοτε την γειτόνισσα, άλλοτε την σπιτονοικοκυρά,

κάποτε την χαρτοπαίχτρα, ενίοτε την θεία και πέτυχε σε όλη αυτή την μακρά γκάμα μικρορόλων, να μας δώσει ερμηνείες διαμάντια, που την κατέστησαν μια από τις αγαπημένες καρατερίστες του ασπρόμαυρου κινηματογράφου μας. Μνημονεύουμε τους ρόλους της, της θείας στην ταινία «Έλα στο θείο» (1950),  της σπιτονοικοκυράς στην ταινία «Νυχτερινή περιπέτεια» (1954),  της χαρτοπαίχτρας στην ταινία «Μια του κλέφτη» (1950), της γειτόνισσας στην ταινία «Ο Αριστείδη και τα κορίτσια του» (1964), επίσης στην «Κάλπικη λίρα» όπου υποδύεται την αφοσιωμένη σύζυγο του τσιγκούνη σπιτονοικοκύρη Ορέστη Μακρή, καθώς και σε πολλές άλλες ακόμα. Μια μακρά αλυσίδα σπουδαίων και υψηλού δραματικού ύφους συμμετοχών, που μας έκαναν να αγαπήσουμε κατάβαθα την έξοχη Λέλα Πατρικίου. Ενώ σπουδαία όπως προαναφέραμε υπήρξε η συμβολή της και στο θέατρο. Μνημονεύουμε έτσι την πιο χαρακτηριστική της παρουσία, στην παράσταση «Ουδέν αξιοσημείωτον» (1951), με το θεατρικό σχήμα του Μίμη Φωτόπουλου, στο θέατρο

Σαμαρτζή. Μοίρα τραγική στις 13 Απριλίου 1975, η αγαπημένη μας ηθοποιός εκδήμησε από τη ζωή, σε κλίμα πάνδημου καλλιτεχνικού πένθους, για την ωραία και ενάρετη καλλιτεχνική  της φυσιογνωμία. Θα την θυμόμαστε έτσι πάντα με αγάπη, αυτή την απαράμιλλη θεία από την ταινία «Έλα στο θείο», με τους σπουδαίους μας ακόμα ηθοποιούς Σμαρούλα Γιούλη, και Μίμη Φωτόπουλο !

Φιλμογραφία

1931 Ο μάγος της Αθήνας  

1945 Διπλή θυσία  

1948 Μαντάμ Σουσού

1949 Δυο κόσμοι, Διαγωγή μηδέν  

1950 Έλα στον θείο   

1951 Προπαντός ψυχραιμία  

Μια νύχτα στον παράδεισο   

1953 Το σοφεράκι   

1954 Νυχτερινή περιπέτεια    

1955 Το φιντανάκι, Η κάλπικη λίρα, Κόκκινα τριαντάφυλλα

1956 Τσιγγάνικο αίμα, Η θυσία της μάνας, Της νύχτας τα καμώματα,  

Μανούλα θέλω να ζήσεις, Όπου φτώχεια και φιλότιμο

1958 Η φτώχεια θέλει καλοπέραση  

1959 Περιπλανώμενοι Ιουδαίοι, Το αγοροκόριτσο, Ανθισμένη αμυγδαλιά,  

Επιστροφή από το μέτωπο

1960 Μια του κλέφτη..., Ένα κορίτσι σε περιμένει  

1962 Εξομολόγηση μιας μητέρας

1963 Μας κρύβουν τον ήλιο  

1964 Ο Αριστείδης και τα κορίτσια του  

1965 Όταν σημάνουν οι καμπάνες  

Θεατρικές Παραστάσεις

1951/1952 Ουδέν αξιοσημείωτον   

Το παρόν κείμενό μας έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα "Παρασκήνιο".

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., Αν. Γραμματέας Πολιτισμού ΠΑΣΟΚ

www.panosavramopoulos.blogspot.gr