Μαρίκα Κρεββατά Η δαντελένια, Κυψελιώτισσα ηθοποιός !

Μαρίκα Κρεββατά

Η δαντελένια, Κυψελιώτισσα ηθοποιός !

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Γεννημένη στις 12 Ιουνίου 1910, στην Αθήνα, σε ένα περιβάλλον θεατρικής ευκρασίας και με γονείς «βουτηγμένους» στις μούσες των τεχνών, δεν θα μπορούσε να αποστεί από την καλλιτε-χνική της μοίρα, η Μαρίκα Κρεββατά. Ο πατέρας της Σταμάτης Κρεββατάς ήταν μουσικός και η μητέρα της Σοφία, το γένος Παντελιάδη, που ήρε την καταγωγή της από την κοσμοπολίτισσα και φιλόμουση Κωνσταντινούπολη, ήταν ηθοποιός. Ενώ και η ίδια ήταν προικοδοτημένη από την φύση, με βαθύ λυρικό κύτταρο, αλλά και με έναν ωραίο σωματότυπο, που τις προδιέγραφαν την καλλιτεχνική της σταδιοδρομία. Πάραυτα μοίρα τραγική, στην νηπιακή ηλικία των 2 ετών, η αγαπημένη μας ηθοποιός θα υποστεί ένα μεγάλο σόκ, αφού θα χάσει τον πατέρα της και την μικρότερη αδελφή της Θάλεια. Έτσι θα ξεκινήσει ένας Γολγοθάς, για να επιβιώσει και να πορευτεί στην ζωή της. Ήταν όμως το μεγάλο της καλλιτεχνικό τάλαντο, που της διάνοιξες μεγάλους ορίζοντες και την βοήθησε να κερδίσει το μεγάλο της στοίχημα της ζωής. Αλλά και πέρα από την σπουδαία της σταδιοδρομία στο παλκοσένικο και τον κινηματογράφο, να φέρει στην ζωή από τον πρώτο της γάμο, μια σπουδαία ενζενί και μεγάλη μας ντίβα στην τέχνη, την Γκέλλυ Μαυροπούλου.

Η Μαρίκα Κρεβαττά θα αρχίσει από την παιδική της ηλικία, να συμμετέχει σε θιάσους με παιδι-κούς ρόλους, όχι τόσο για να σταδιοδρομήσει, όσο για να μην μένει μόνη και να έχει μια ανθρώπινη φροντίδα γύρω της.  Πρωτίστως συμμετείχε σε θεατρικά σχήματα που έκαναν περιο-δείες στην ελληνική περιφέρεια, αλλά και σε παραστάσεις για παιδιά, με χαρακτηριστικότερη, την «Δασκαλίτσα» του Νικοντέμι, μαζί με την Μαρίκα Κοτοπούλη. Προϊόντος του χρόνου εμφανίζεται με το θεατρικό σχήμα οπερέτας του Γεωργίου Ξύδη, σχηματοποιώντας όλο και πιο σταθερά, την λυρική της φυσιογνωμία. Και τελικά πρόβα τζενεράλε σε επαγγελματικό επίπεδο, θα κάνει με το σχήμα της Ροζαλίας Νίκα.

Κατάφορτη όμως από το υψηλό της λυρικό τάλαντο, πολύ γρήγορα η ενάρετη καλλιτεχνικά Μαρί-κα Κρεββατά, θα βρεί το δρόμο της και θα κερδίσει την αναγνώριση και την αγάπη του κοινού. Καθοριστικό ρόλο στην εδραίωσή της ως υψηλού κύρους ηθοποιό, θα διαδραματίσουν, οι περιοδείες της ανά την περιφέρεια της Ελλάδος, με τον θίασο του Μάνου Φιλιππίδη. Ενώ επακο-λουθούν δυνατές εμφανίσεις της στα μουσικά θέατρα της Αθήνας, που συμβάλουν στην ευρεία αναγνώριση του καλλιτεχνικού της κύτταρου.  Στο απόγειο της λυρικής παρουσίας της, η έξοχη Μαρίκα Κρεββατά, θα ερμηνεύσει την Εύα, στην συνώνυμη οπερέτα του Φράντς Λέχαρ.

Σύνδρομο και διαπλαστικό εξάλλου του καλλιτεχνικού τάλαντου της μεγάλης μας ηθοποιού, ήταν και το περιώνυμο νούμερό της «Πιπίτσα», στην ομώνυμη παράσταση των Γιάννη Πρινέα – Στάθη Μάστορα,  που το «πέρασε» στο κοινό και οι στίχοι του οποίου έλεγαν :

Πίτσα, Πιπίτσα, Πηνελοπίτσα,

απ΄ το καιρό, παιδί μου, που ΄γινες κομμάτι

να μας πεθάνεις όλους, το ΄βαλες γινάτι!

Καημένη Πίτσα, Πηνελοπίτσα,

θα μας πεθάνεις μα το ναί

αφότου σήκωσες ψηλά τον αμανέ!

Σε ότι αφορά την προσωπική της ζωή, η Μαρίκα Κρεββατά έκανε δυο γάμους. Ο πρώτος ήταν με τον επίσης πολύ αξιόλογο ηθοποιό μας της οπερέτας Άγγελο Μαυρόπουλου, τον οποίο δυστυχώς θα χωρίσει τρείς μήνες μετά, για να γεννήσει έξι μήνες αργότερα την κορούλα τους, που επέπρωτο να εξελιχθεί σε μια από τις μεγαλύτερές μας ηθοποιούς-ντίβες, την γνωστή και αγαπημένη μας Γκέλλυ Μαυροπούλου. Και ο δεύτερος της γάμος – αφού προηγήθηκε ένας φλογερός έρωτας μεταξύ τους και μια μακρά σχέση, την οποία η Μαρίκα Κρεββατά, περιέβαλλε με διακριτικότητα – ήταν με τον αξιόλογο αντίστοιχα ηθοποιό, Γιώργο Γαβριηλίδη. Με τον Γιώργο Γαβριηλίδη, πέραν της βαθιάς αγάπης που τους ένωσε, η δαντελένια – όπως αποκλήθηκε από την κριτική, για την καλλιτεχνική λεπταισθησία της – Μαρίκα Κρεββατά, αποτέλεσε και καλλιτεχνικό δίδυμο στο θέατρο, αλλά και στον κινηματογράφο. Ο Γιώργος Γαβριηλίδης για την ιστορία, ο οποίος υποδύετο με αριστοτεχνικό τρόπο, τον τσαχπινιάρη  μικροαστό, που του άρεσαν οι μικρούλες !  απεβίωσε το 1982.

Η αξέχαστη ηθοποιός μας υπήρξε λάτρης της Κυψέλης, στην οποία και διέμενε μόνιμα. Εκεί γέν-νησε και την κόρη της, ηθοποιό μας Γκέλλυ Μαυροπούλου. Υπήρξε συνάμα δε, μια εκ των καλλιτε-χνικών συνδαιτυμόνων, ηθοποιών, που σύχναζαν στο περίφημο καφεζαχαροπλαστείο «Select», την δεκαετία του ΄70 – εκεί είχαν το ορμητήριό τους, ο Αλέκος Σακελλάριος, ο έξοχος στην πέννα Κώστας Πρετεντέρης, που πέθανε εξάλλου από συγκοπή καρδίας, σε μια ταβέρνα στην Φωκίωνος, ο Ορέστης Μακρής κ.α. – και έδιναν με το ηθικό χρώμα και την αύρα τους, μια ξεχωριστή λάμψη, στην απέραντη γοητεία της αστικής Φωκίωνος Νέγρη.

Κλείσιμο της καλλιτεχνικής αυλαίας για την Μαρίκα Κρεββατά, θα σημάνει το 1973, όπου και είχε αποπερατώσει ευδόκιμα την υποκριτική της σταδιοδρομία. Ήταν η τελευταία φορά που ανέβηκε στο παλκοσένικο. Στη δύση της ζωή της, η αγαπημένη μας ηθοποιός, που παράλληλα με την πλατιά θεατρική της παιδεία, μιλούσε και γαλλικά, προσεβλήθη από άνοια και είχε περιοριστεί στο σπίτι της. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1994, η λεπταίσθητη Μαρίκα Κρεββατά, που με την αριστοκρατική φινέτσα της και το μπρίο της – καίτοι δευτεραγωνίστρια -  κέρδιζε πάντα την αγάπη και το θαυμα-σμό μας, έφυγε σε ηλικία 84 ετών από την ζωή και ενώ νοσηλευόταν σε κλινική των Αθηνών. Το αλγεινό άγγελμα του θανάτου της, σκόρπισε πάνδημη θλίψη σε όλο τον καλλιτεχνικό κόσμο, αλλά πολύ περισσότερη στην ελληνική κοινωνία, που είχε λατρέψει την «Πιπίτσα». Και η κηδεία της έγινε στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου.  Ήταν πολύ ωραία δευτεραγωνίστρια, αυτή η έξοχη Μαρίκα Κρεββατά, που με το ταπεραμέντο της και το έξοχο λυρικό της κύτταρο, κέρδισε τις καρδιές μας. Και για πάντα στην συνείδησή μας, η ωραία Κυψελιώτισσα, θα μείνει πολυαγαπημέ-νη !

Φιλμογραφία :

1957 «Δελησταύρου και υιός», 1959 «Στουρνάρα 288», «Η Λίζα το 'σκασε», «Ο Ηλίας του 16ου», «Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο», 1960 «Το κλωτσοσκούφι», 1961 «Χαραμοφάηδες» , 1962 «Όταν λείπει η γάτα», «Εταιρεία θαυμάτων», 1963 «Ένας βλάκας με πατέντα», «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης», 1964 «Τα δίδυμα», «Κόσμος και κοσμάκης», «Άλλος για το εκατομμύριο», «Τρία κορίτσια από το Αμέρικα», 1965 «Βάνα», «Εξιλέωση», «Ο μετανάστης», «Υιέ μου, υιέ μου», «Ο ουρανοκατέβατος», «Μια γυναίκα χωρίς ντροπή», «Ο φτωχός εκατομμυριούχος», 1966 «Η γυναίκα μου τρελάθηκε», «Όλοι οι άνδρες είναι ίδιοι», «Ο αδελφός μου ο τρελάρας», 1967 «Ο μόδιστρος», 1968 «Ο πεθερόπληκτος», 1969 «Ο παραμυθάς», «Ξύπνα, κορόιδο», «Η κόμισσα της φάμπρικας», «Ένας μάγκας στα σαλόνια», 1970 «Ο απίθανος», «Ο παιχνιδιάρης», «Ο ξεροκέφαλος», «Ο ακτύπη-τος χτυπήθηκε», 1971 «Διακοπές στο Βιετνάμ», 1972 «Ο πρίγκιπας της αγοράς», «Πώς καταντήσα-με, Σωτήρη», 1973 «Ο αισιόδοξος», «Ένας τρελός, τρελός αεροπειρατής».

Υ.Γ. Ο πολιτισμός στις οδυνηρές οικονομικά μέρες μας, είναι τελείως περιθωριοποιημένος από την πολιτεία και υποχρηματοδοτημένος, με τις κεντρικές του δομές να αργοσβήνουν μία, μία. Πέρα από τον ελάχιστο παραπάνω οφειλόμενο φόρο τιμής, στους μεγάλους έλληνες κωμικούς μας, που διαμόρφωσαν το σύγχρονο πνευματικό ήθος του ελληνικού λαού και τον στήριξαν ηθικά στις δίσεκτες μεταπολεμικές μας δεκαετίες, που τις σκίαζαν οι οικονομικές στρεβλώσεις και οι κοινωνικές δυσπλασίες, οφείλουμε σήμερα ως πολιτεία με σοβαρότητα και ευθύνη, να καταστρώσουμε ένα κεντρικό Master Plan για τον πολιτισμό, που συνυφαίνοντας αρμονικά, τις αρχαιότητες, την πολιτισμική κληρονομιά και το πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό μας, σε κάθε γωνιά της ελληνικές περιφέρειας, θα δώσει ώθηση στην εθνική οικονομία και την περιφερειακή ανάπτυξη.

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr