Η ειδεχθής δολοφονία στις 5 Μαρτίου 1913, του βασιλέως Γεωργίου του Α΄ και το πολιτικό πλαίσιο της Ελλάδος

Η ειδεχθής δολοφονία στις 5 Μαρτίου 1913, του βασιλέως Γεωργίου του Α΄ 

και το πολιτικό πλαίσιο της Ελλάδος

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Ο Βενιζέλος οδηγούσε σταθερά τον τόπο στο δόμο της πρόοδου και της ευημερίας και μέρα με τη μέρα ισχυροποιείτο διευρύνοντας την λαϊκή του αποδοχή. Και στις προκηρυχθείσες εκλογές για τις 12 Μαρτίου του 1912 σημείωσε και πάλι εκπληκτική επιτυχία. Κατήλθε στις εκλογές ηγούμενος του Κόμματος των Φιλελευθέρων που πλέον είχε ιδρύσει και απέσπασε την συντριπτική πλειοψηφία των εδρών.  Εκ των εκατόν ογδόντα εδρών συνολικώς, οι Φιλελεύθεροι έλαβαν εκατόν πενήντα μια έδρες. Είκοσι επτά έδρες έλαβαν οι παλιοί κομματικοί σχηματισμοί και εξελέγησαν και τρείς  ανεξάρτητοι βουλευτές. Παράλληλα όμως με τις μεγάλες επιτυχίες που σημειώνει ο Βενιζέλος στο εσωτερικό της χώρας, ανοίγει τα φτερά του στο διεθνή στίβο και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να εκπληρώσει η Ελλάδα τους εθνικούς της στόχους. ‘Ετσι μετά το πέρας των Βαλκανικών πολέμων (1912-1913) ο γίγαντας Κρήτης πολιτικός κατορθώνει να διπλασιάσει στην κυριολεξία τα εδάφη της χώρας. Στην επικράτειά μας προσαρτώνται η Μακεδονία, η Ήπειρος, η Κρήτη, και τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Τα σπέρματα της μεγάλης Ιδέας του έθνους που πρώτος είχε ρίξει ο πρωθυπουργός Ιωάννης Κωλέττης το 1847 τείνουν τώρα το 1913 με την λήξη των Βαλκανικών Πολέμων, να πάρουν σάρκα και οστά. 

Οι Βαλκανικοί πόλεμοι έλαβαν χώρα σε δυο φάσεις. Κατά την  πρώτη φάση  Οκτώβριος του 1912 – Μάϊος του 1913 Ελλάδα, Σερβία και Βουλγαρία  πολέμησαν μαζί τους Τούρκους, τους οποίους και νίκησαν. Η Θεσσαλονίκη, τα Ιωάννινα, η Σάμος, η Χίος, η Μυτιλήνη, υπήρξαν το νέο κομμάτι της εδαφικής μας ολοκλήρωσης. Με τη Συνθήκη του Λονδίνου ακόμα αναγνωρίστηκε και επίσημα η Κρήτης ως  επίσημο ελληνικό έδαφος.  Κατά τη δεύτερη φάση των Βαλκανικών πολέμων που χρονικά εκτείνεται απο τον Ιούνιο του 1913 μέχρι τον Αύγουστο του 1913 το κέντρο του πολέμου αποτελεί η Βουλγαρία η οποία πολεμά πολλαπλώς. Αφενός μεν εναντίον της Ελλάδος και της Σερβίας που είχαν συστήσει κοινό μέτωπο, αφετέρου εναντίον της Ρουμανίας και της Τουρκίας απο την άλλη που επίσης είχαν συστήσει κοινό μέτωπο. Στις 10 Αυγούστου του 1913 λαμβάνει χώρα η Συνθήκη του Βουκουρεστίου με την οποία προσαρτώνται στην Ελλάδα η Καβάλα, η Χαλικιδική και η συστοιχία των νησιών του Αιγαίου εξαιρουμένης της Δωδεκανήσου και των νησιών Ίμβρου και Τενέδου. Η Ίμβρος και η Τένεδος παρέμειναν επίσημα στην Τουρκία μέχρι και την Συνθήκη των Σεβρών στις 18 Ιουλίου του 1920. Ο Βενιζέλος σε αγαστή συνεργασία με τον βασιλιά Γεώργιο τον Α΄ οδηγούν στην κυριολεξία την Ελλάδα στα ύψη και εκπληρώνουν τους αλύτρωτους εθνικούς στόχους.  Είναι πραγματικά μια ευλογημένη περίοδος διακυβέρνησης της χώρας και τα αποτελέσματά της πολλαπλώς εθνικά ωφέλιμα. Οι δυο άξιοι πολιτειακοί ηγέτες της χώρας μέσα απο αμοιβαίο σεβασμό, πολιτική αλληλεγγύη, αλληλοστήριξη και μακριά απο παρεμβάσεις εξωθεσμικές ο ένας στις αρμοδιότητες του άλλου μεγαλουργούν στην κυριολεξία και γράφουν χρυσές σελίδες ελληνικής ιστορίας. 

Έχει πρυτανεύσει η φρόνηση, ο αλληλοσεβασμός, το κοινό όραμα για την Μεγάλη ιδέα της πατρίδας και έχει απαλειφτεί απο τους δυο μεγάλους Έλληνες πολιτικούς άνδρες, κάθε μικρόψυχη και ταπεινή επιδίωξη διεκδίκησης των πρωτείων. Μαζί ενωμένοι σαν μια γροθιά και με έναν μόνο στόχο την πρόοδο της πατρίδος, επιτυγχάνουν τα λαμπρότερα επιτεύγματα της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας. Μοίρα τραγική όμως αυτή η ευλογημένη εθνική περίοδος, θα διακοπεί βιαίως. Τούτο θα γίνει όταν τελείως αναπάντεχα δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη στις 5 Μαρτίου του 1913 ο βασιλεύς Γεώργιος ο Α΄, από τον Σερραίο Αλέξανδρο Σχοινά, ένα άτομο του περιθωρίου. Με την ανάκτηση και πάλι της Μακεδονίας απο την Ελλάδα ο βασιλεύς είχε μεταβεί στην Θεσσαλονίκη για να στηρίξει εθνικά με την παρουσία του το μεγάλο μας εδαφικό επίτευγμα.  Όμως ο βασιλέας δολοφονείται κάτω απο αδιευκρίνιστες συνθήκες και τίθεται τέρμα σε μια απο τις γόνιμες περιόδους πολιτικής διακυβέρνησης της Ελλάδος. 

Το χρονικό της ειδεχθούς δολοφονίας του βασιλέως Γεωργίου Α΄ και το πολιτικό πλαίσιο αυτής …

Κατά τις πρώτες ιστορικές εκτιμήσεις, αλλά και την ορθολογική πολιτική ερμηνεία των γεγονότων, η δολοφονία είχε πολιτικά κίνητρα. Πολλώ μάλλον που με αυτήν θα άλλαζε άρδην, το πολιτικό status της χώρας, η εξωτερική της πολιτική και πρωτίστως οι ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΗΣ και βεβαίως οι γεωστρατηγικές ισορροπίες στην Βαλκανική, γύρω από την Ελλάδα. Έτσι εκτιμήθηκε ότι ο δολοφόνος Αλέξανδρος Σχοινάς, ενήργησε ως εντολοδόχος ξένων διπλωματικών και πολιτικών συμφερόντων. Ο δολοφονηθείς βασιλιάς Γεώργιος ο Α΄, είχε εναρμονιστεί με την εξωτερική πολιτική του Ελευθέριου Βενιζέλου, που ήταν φίλα προσκείμενη με τις δυνάμεις της «Εγκάρδιας Συνεννόησης» - «Entente Cordiale» και ο ανερχόμενος στον θρόνο γιός του Γεωργίου Κωνσταντίνος ο Α’, ήταν εκ διαμέτρου αντίθετος με αυτήν την πολιτική γραμμή και προάσπιζε σθεναρά τα γερμανικά συμφέροντα …. Ήταν έκδηλο ότι με την δολοφονία του Γεωργίου Ά, η Ελλάδα άλλαζε τροχιά και ετροχιοδρομείτο πλέον σε άλλες γεωπολιτικές σφαίρες…. Ωστόσο να δούμε σε αυτή την στυγερή δολοφονία, που πάνω από όλα, οδήγησε σε εθνική θλίψη  - γιατί ο βασιλιάς Γεώργιος σαν άνθρωπος ήταν μετριοπαθής, λιτός πράος, συνετός, ευπροσήγορος, γλυκύς και είχε με την ευγενή ηθικά και συνετή πολιτεία του, κερδίσει την καρδιά του ελληνικού λαού – και μερικά ανθρώπινα στοιχεία.

Ο Σερραίος δολοφόνος Αλέξανδρος Σχοινάς, ήταν φοιτητής της Ιατρικής, που όμως ένεκα της οικονομικής του αδυναμίας, εγκατέλειψε τις σπουδές και έκτοτε φυτοζωούσε, ως περιθωριακός σε παρακμιακά στέκια της Αθήνας. Λέγεται και το εξής περιστατικό, από το οποίο απορρέουν προσωπικά κίνητρα της δολοφονίας. Κάποτε άνεργος ,αι μην έχοντας ούτε φαγητό, ο Σχοινάς επισκέφθηκε το παλάτι και ζήτησε από τον βασιλιά Γεώργιο Α΄ οικονομική βοήθεια, για να βιοπορίσει. Εκεί οι αυλικοί του βασιλέως τον απέπεμψαν με προσβλητικό και ατιμωτικό για την ανθρώπινη αξιοπρέπειά του τρόπο. Και το γεγονός αυτός γέμισε την ψυχή του με αβυσσαλέο μίσος, εναντίον του Βασιλέως Γεωργίου του Α΄, για να οπλίσει αργότερα δολοφονικά το χέρι του και να του αφαιρέσει την ζωή. Ωστόσο όμως κατά την προσωπική μας άποψη, έστω και αν αυτή η εκδοχή είναι αληθοφανής, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ …. 

Με την δολοφονία του Γεωργίου Α΄ άλλαζε άρδην η εξωτερική πολιτική της Ελλάδος και όλο το γεωστρατηγικό status στην Βαλκανική. Και οι πραγματικοί δολοφόνοι, είχαν βρεί τον κατάλληλο άνθρωπο, που ο  βίος και η πολιτεία του, έδεναν αληθοφανώς με τον φόνο. Στην πραγματικότητα όμως η δολοφονία είχε καθαρά ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ και όχι ανθρώπινα, όπως ευπειθώς έδειχνε …

Το χρονικό του φόνου. Ο βασιλιάς Γεώργιος ο Α΄ επέστρεφε κατά τις 7 το απόγευμα από έναν περίπατό του, στην προκυμαία της Θεσσαλονίκης, με την συνοδεία του υπασπιστή του ταγματάρχη Φραγκούδη. Ξάφνου βλέπει κάποιον να τον πλησιάζει, που ήταν ο Αλέξανδρος Σχοινάς. Ο δολοφόνος έβγαλε το περίστροφό του και πυροβόλησε τον βασιλέα στην καρδιά δυο φορές, από απόσταση ενός μέτρου, όπου και έπεσε καταγής. Ο Σχοινάς κατόπιν προσπάθησε να πυροβολήσει και τον υπασπιστή του βασιλέως , αλλά το όπλο του, έπαθε εμπλοκή, οπότε ο ταγματάρχης Φραγκούδης, αφόπλισε τον Σχοινά και τον παρέδωσε σε παρακείμενους χωροφύλακες. Ο βασιλέας μεταφέρθηκε αμέσως στο ιατρείο του Παπάφειου νοσοκομείου, όπου και διαπιστώθηκε και τυπικά ο θάνατός του. Άδικη αμοιβή αληθινά, για τον πιο πράο και καλοσυνάτο άνθρωπο – Βασιλιά της ελληνικής δυναστείας, που με το ευγενές ήθος και την πραότητά του, τόσα πολλά είχε προσφέρει στον τόπο ! Ο Δανός πρίγκιπας είχε βασιλεύσει στο στέμμα της Ελλάδος, για μισόν αιώνα επιτυχώς, είχε συμβάλλει στην εθνική μεγαλουργία της ελληνικής πατρίδας, ιδίως με τον ενορατικό Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Οκτώβριο του 1913 ένα μόλις δηλαδή μήνα, πρίν την δολοφονία του, προσδοκούσε να παραδώσει το στέμμα του, στον γιό του Κωνσταντίνο. Φεύ όμως τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της Βαλκανικής και όχι μόνο, του είχαν αφαιρέσει την ζωή !!! Η δολοφονία του Γεωργίου του Α΄, μεταδόθηκε σε όλη την Ελλάδα σαν παλιρροϊκό κύμα και προξένησε πάνδημη εθνική θλίψη. Εις ένδειξη του εθνικού πένθους έκλεισαν όλα τα εμπορικά καταστήματα και οι καμπάνες χτυπούσαν πένθιμα.

Η σορός του ετέθη σε λαϊκό προσκύνημα στην Αθήνα, όπου και ταριχεύτηκε. Και η ταφή του έγινε, στο κοιμητήριο του βασιλικού οίκου στο Τατόι. Έτσι με αυτές τις περίεργες τροπές του, εκικνείτο το εκκρεμές της Ελλάδος, κείνες τις αποφράδες μέρες του Μάρτη του 1913. Και η άνοδος στο στέμμα του διαδόχου Κωνσταντίνου του Α΄, θα έβαζε τον τόπο – με την άφρονα και εγωπαθή πολιτική του – σε νέες περιπέτειες μεγάλες... Γιατί έτσι το επέτασσε η ιστορία μας, με τους απρόβλεπτους και αδιόρατους μηχανισμούς της … Στις φωτογραφίες, η δολοφονία του Βασιλέως Γεωργίου του Α΄, σε λαϊκή λιθογραφία της εποχής,  ο δολοφόνος Αλέξανδρος Σχοινάς, σιδηροδέσμιος με χωροφύλακες της εποχής, η σορός του νεκρού βασιλέως Γεωργίου και το χέρι και το αυτί του δολοφόνου Σχοινά, στο Εγκληματολογικό Μουσείο των Αθηνών

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr