Τα παλαιότερα θέατρα της Αθήνας: «Άντρο των Νυμφών».

 Τα παλαιότερα θέατρα της Αθήνας: «Άντρο των Νυμφών».

Του Πάνου Αυγουστή*

Λειτούργησε από το 1871 έως το 1895

Το συγκεκριμένο θέατρο – πρώτο στο είδος του – λειτούργησε σαν καφωδείο, το καλοκαίρι του 1871, φέρνοντας μάλιστα μια ορχήστρα τσιγγάνων που ξεσήκωσε το αθηναϊκό κοινό.

Τον επόμενο χρόνο, το 1872, ο ιδιοκτήτης του, το διαρρυθμίζει πρόχειρα σε θέατρο. Η διαρρύθμιση ήταν απλή: περιτείχιση του χώρου με ξύλινες σανίδες, υπερυψωμένη σκηνή και ξύλινοι κινητοί πάγκοι στη σειρά. Τις ανάγκες των θεατών για ποτό ή φαγητό, τις εξυπηρετούσαν πλανόδιοι πωλητές που γύριζαν μέσα στο θέατρο καθώς και ανθοπώλιδες με ματσάκια λουλούδια, που οι αρσενικοί θεατές σκορπούσαν απλόχερα στις Ιταλίδες τραγουδίστριες του θεάτρου. Το θέατρο αυτό, παρέμεινε όλα τα χρόνια, τόπος ψυχαγωγίας για τις λαϊκότερες τάξεις της Αθήνας, προσφέροντας απλοϊκά και φτηνά θεάματα, και δεν μετεξελίχθηκε σε θέατρο ολοκληρωμένων παραστάσεων όπως συνέβη με τα διπλανά του. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, παρουσιάζονταν από τη σκηνή του, παντομίμες και τραγούδια. Από τη σκηνή του, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Αθήνα, τα πυροτεχνήματα.

Το θέατρο σταμάτησε να λειτουργεί το 1895 όταν κατεδαφίστηκαν όλα τα παριλίσσια θέατρα, για να γίνουν ρυμοτομικές αλλαγές στην περιοχή.

Την ατμόσφαιρα στο θέατρο την περιγράφει καλύτερα απ'ολα η πένα του Γιώργου Σουρή, στο σατυρικό ποίημά του Δημόσια θεάματα που δημοσιεύτηκε το 1885:

Άντρον Νυμφών. - Ανάστασις και χαλασμός Κυρίου

και φόβος και κατάνυξη του ακροατηρίου.

Η Γενοβέφα μαρτυρεί με τα μαλλιά λυμένα,

κινείται, δαιμονίζεται, αφρίζει ολοένα,

ο Γοδεφρείδος μια γροθιά κατάμουτρα της δίνει,

κι αμέσως πέφτει προύμυτα η δυστυχής εκείνη,

ενώ προσέρχετ' έτερος λυσσομανής εν τάχει

και πέντε της φιλοδωρεί κλωτσιαίς εις το στομάχι.

Εδώ δεν επιτρέπεται καθόλου να μιλήσεις,

ούτε τας κρίσεις σου να πης ή να χειροκροτήσεις,

αλλέως όλον του λαού σηκώνεται το κύμα

και με γιακάδες και γροθιαίς σε διώχνει παραχρήμα.

Εδώ στον πάγκο ήσυχος οφείλεις να καθίσεις

και άφωνος της μάρτυρος να βλέπεις τις κινήσεις,

διότι λέξιν αν ειπής και εδώ και εκεί αν στρέφεις,

του φρικαλέου δράματος το νήμα καταστρέφεις.

Ακούς να τρίζουν κάποτε του δέντρου τα κλωνάρια

και βλέπεις από πάνω σου να κρέμονται ποδάρια,

και σε τρομάρα βρίσκεσαι κάθε στιγμή μεγάλη,

μήπως κανέναν θεατή δεχτείς εις το κεφάλι.

Το θέαμα εις τας οκτώ αρχίζει το εσπέρας,

και περί τα χαράγματα τελειώνει της ημέρας,

πέφτουν και λιανοτούφεκα με μπαρλαμά κομμάτια,

και ο λαός αναχωρεί με φουσκωμένα μάτια. Πηγή: el.wikipedia.org

*Ο Πάνος Αυγουστής είναι M.Sc βιβλιοθηκονόμος του Πανεπιστημίου Αθηνών.

www.politikanet.gr