Μιλώντας με τον Κώστα και τον Άγγελο, για τον Γιάννη Ρίτσο !

  Μιλώντας με τον Κώστα και τον Άγγελο, για τον Γιάννη Ρίτσο !

Το καλοκαίρι πλησιάζει και μαζί του κομίζει όπως κάθε χρόνο,  το όραμα και την προσδοκία,  για τη δημιουργία πολιτιστικών εκδηλώσεων,  που σε ανατείνουν  ηθικά  και χαράσσουν ένα υψηλό πρότυπο ζωής. Κάνοντας αυτές τις σκέψεις,   αναπολώ μία ωραία  λογοτεχνική εκδήλωση πριν χρόνια -  στα πλαίσια του πολιτιστικού καλοκαιριού-  για το μεγάλο λυράρη του λαού μας Γιάννη Ρίτσο.

Είχαμε μιλήσει λοιπόν,  μαζί με τους έξοχους ηθοποιούς και διανοούμενους μας Κώστα Καζάκο και Άγγελο Αντωνόπουλο,  για τον πρωτόθρονο ποιητή της ρωμιοσύνης,  που ανόρυξε  από τα

έγκατα της  πονεμένης ψυχής του, μία μοναδικού  ήθους ποίηση  και τραγούδησε αισθαντικά,  με τον ποιητικό χρωστήρα του,  τους πόνους, τους καημούς και τα οράματα του λαού μας.

Και ήταν αλήθεια ηθική πανδαισία,  να ακούς μέσα στη σιγαλιά της νύχτας, τον Κώστα και τον Άγγελο,  να απαγγέλλουν με την αισθαντική φωνή τους, τις αξεπέραστες σπιτικές δημιουργίες του Γιάννη Ρίτσου. Ελλάδα μοναδική, με τους έξοχους δημιουργούς σου,  στο φάσμα του πολιτισμού,  που σε καθιστούν φωταυγή λίκνο της οικουμένης !

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από τον «Επιτάφιο» του μοναδικού μας λυράρη Γιάννη Ρίτσου :

Ω, Παναγιά μου, αν είσουνα, καθώς εγώ, μητέρα,

βοήθεια στο γιο μου θα ’στελνες τον άγγελο από πέρα.
Κι, αχ, Θε μου, Θε μου, αν είσουν Θεός κι αν είμασταν παιδιά σου
θα πόναγες, καθώς εγώ, τα δόλια πλάσματά σου.
Κι αν είσουν δίκαιος, δίκαια θα μοίραζες την πλάση,
κάθε πουλί, κάθε παιδί να φάει και να χορτάσει.
Γιε μου, καλέ μου τα ’λεγε το γνωστικό σου αχείλι

κάθε φορά που ορμήνευε, κάθε φορά που εμίλει:

-Επιτάφιος

Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Συγγραφέας
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
Αθήνα, 23-5-2022