Δυνατοί οι κοινωνικοί αρμοί του ΠΑΣΟΚ, με την κοινωνία !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Οι πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές στο ΚΙΝΑΛ, με αντικείμενο την εκλογή νέας ηγεσίας, ανέδειξαν αφενός μεν τους δυνατούς κοινωνικούς αρμούς του ΠΑΣΟΚ στην ελληνική κοινωνία, αφετέρου την έκδηλη δίψα του κοινω-νικού σώματος, για μία νέα ελπιδοφόρα προοδευτική πολι-τική πρόταση. Μία δημοκρατική πολιτική πρόταση, που θα παρακο-λουθεί το γοργό κοινωνικό βηματισμό στο ευρωπαϊκό πεδίο, τις εσωτε-ρικές διεργασίες στην ελληνική κοινωνία, συνιστώντας παράλληλα μία πειστική εναλλακτική προοπτική, απέναντι στο αλυσιτελές φιλελεύθερο πρόταγμα, που λειτουργεί διαλυτικά και εν τέλει αναπαράγει, οικονο-μικά αδιέξοδα, φτωχοποίηση και κοινωνικά ερείπια. Ο Νίκος Ανδρου-λάκης, με τη μακρά και πολύτιμη ευρωπαϊκή του παιδεία- παρουσία, αλλά και το πολιτικό ήθος που καθημερινά εκφράζει, αγκαλιάζεται σήμε-ρα από πλατιά λαϊκά στρώματα, τους κρίσιμους για την έκβαση του πολιτικού μας παιχνίου μικρο-μεσαίους, νέους δημιουργικούς ανθρώπους που με αγωνία και δέος παρακολουθούν τις εξελίξεις για το μέλλον τους, αλλά και από πλειάδα ανθρώπων της τέχνης και του πολιτισμού και φαίνεται να κερδίζει το στοίχημα της κοινωνικής επιδοκιμασίας, που στην κάλπη θα καταστεί πλειοψηφικό εκλογικό ρεύμα. Στην κατεύθυνση εφαρμογής του πολιτικού του προγράμματος, που κεντρικό του πυρήνα έχει τη δημοκρατική αυτοοργάνωση και τη ενεργό συμμετοχή, παραθέτουμε τις παρακάτω προτάσεις.
• Την αδήριτα αναγκαία προσφορά ζωτικού πολιτικού χώρου, σε όλα τα κοινωνικά στρώμα-τα, για να συμμετέχουν δημιουργικά και να αποτυπώσουν έμπρακτα τους στόχους τις αγωνίες και τα οράματα της ελληνικής κοινωνίας, μέσα απο τις τάξεις του ΚΙΝΑΛ.
• Την έμφαση στο μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης, με κέντρο την κεϋνσιανή θεωρία, της τόνωσης της προσφοράς, που πραγματικά ανασυγκροτεί την οικονομία, μέσω της αύξησης της παραγωγικότητας, της εισαγωγής νέων παικτών στο φάσμα του επιχειρείν, της μείωσης του δημοσίου ελλείμματος και της εξασφάλισης αναγκαίων πλεονασμάτων μέσω του ισοσκελισμένου προϋπολο-γισμού, για την επανεπένδυση τους, στην έρευνα και την τεχνολογία (Research & Devolpemnt), στη στήριξη του κοινωνικού κράτους και στην εφαρμογή φιλικότε-ρου και πιο ευέλικτου φορολογικού συστήματος, που τελικά συντείνει στην επανεπένδυση και στην ανάπτυξη της οικονομίας. Αντίθετα σε πολιτικές τόνωσης της ζήτησης, που εξασφαλίζουν πρόσκαιρα μικροφέλη στην οικονομία, για να απολήξουν τελικά και πάλι στην ύφεση. Κεντρική κατευθυντήριος σε αυτό το στόχο, η bottom-up ανάπτυξη, που εξασφαλίζει τη συμμετρική ευημερία όλης της κοινωνίας και όχι βεβαίως η ακολουθούμενη σήμερα top-down ανάπτυξη, που εδράζεται στην κερδοφορία και στην ανάπτυξη, μόλις δέκα κεντρικών επιχειρηματικών - παικτών.
• Την αδιαπραγμάτευτη επένδυση στις δομές της εθνικής παιδείας και στον δημοκρατικό εκσυγχρο-νισμό τους, ώστε να καταστούν αφενός μεν κυψέλες προαγωγής της γνώσης και της τεχνολογίας, στο ανταγωνιστικά παγκοσμιοποιημένο οικονομικό μας περιβάλλον, αφετέρου να παραγάγουν πραγματικά δημοκρατικούς και πεπαιδευμένους πολίτες, που θα σαρκώνουν τις αξίες, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
• Ακόμα έμφαση στην παραγωγική αξιοποίηση, της πολιτισμικής κληροδοσίας της χώρας, σε συνάρτηση με τον αρχαιολογικό πλούτο και τις φυσικές της καλλονές, δοθέντος ότι ο πολιτισμός για την Ελλάδα, συνιστά έναν πολύ υψηλής κεφαλαιοδοτικής απόδοσης παραγωγικό της συντελεστή.
Αυτές και άλλες ακόμα προτάσεις, μπορούν να αποτελέσουν ένα κεντρικό master plan επανεκκίνησης της χώρας, που θα την απεγκλωβίσουν, από τους στείρους και ατελέσφορους ερασιτεχνισμούς, του αποτυχημένου φιλελεύθερου προτάγματος και θα της εξασφαλίσουν αληθινή ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία.
Δημοσίευση σχολίουDefault CommentsFacebook Comments