Έλενα Ναθαναήλ, αυτή η πανέμορφη και λεπταίσθητη ντίβα, με τα αξεπέραστα μάτια !

Έλενα Ναθαναήλ
Αυτή η πανέμορφη και λεπταίσθητη ντίβα, με τα αξεπέραστα μάτια !

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Και μόνο για την συμμετοχή της, στην περίφημη ταινία «Εκείνο το καλοκαίρι» (1971) του Βασίλη Γεωργιάδη, συμπρωταγωνιστώντας με τον μεγάλο μας ζεν πρεμιέ Λάκη Κομνηνό και με την αλησμόνητη μουσική επένδυση του Γιάννη Σπανού, η έξοχη Έλενα Ναθαναήλ, έχει κερδίσει την αθανασία στο καλλιτεχνικό μας πάνθεον. Προικοδοτημένη με μια σπάνια ομορφιά, στην οποία δέσποζαν τα αξεπέραστα μάτια της, αλλά και η εκχυλίζουσα αριστοκρατικότητά της, εν παραλλήλω με την υψηλή αστική της παιδεία - αφού είχε την ευτυχία να μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον αστικής ευμάρειας - έμπαινε στην αρένα της δραματικής τέχνης η αξεπέραστη Έλενα Ναθαναήλ, το καλλιτεχνικό άστρο της οποίας έκσπασε τα εθνικά μας όρια και ηύρε την αναγνώριση και στο εξωτερικό. Την εκστατική ομορφιά της συνόδευε μια υποβόσκουσα γλυκιά μελαγχολία, που την καθιστούσε τελικά, ακόμα πιο όμορφη, ενώ το μεσογειακό της ταμπεραμέντο και η αρμονία στην κίνηση του σώματός της, προδιέγραφαν μια ντίβα ευρωπαϊκών  προδιαγραφών. 

Η μεγάλη μας ηθοποιός είδε το φως της ζωής στις 19 Ιανουαρίου 1947 στην Νέα Φιλαδέλ-φεια της Αττικής, που παρέπεμπε στις Μικρασιατικές της ρίζες, από μια οικογένεια με υψηλή οικονομική επιφάνεια και αριστοκρατικές καταβολές. Η μητέρας της το γένος Ναθαναήλ, της οποίας και διατήρησε η Έλενα το επίθετο, κατάγονταν από την Μάνη και ο πατέρας της Δεληβασίλης, υφαντουργός στο επάγγελμα, ήρε την  καταγωγή του από την το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας. Ιταλοτραφής η Έλενα Ναθαναήλ, αφότου αποπεράτωσε το Ιταλικό Γυμνάσιο και το Λύκειο Τεχνών της Ρώμης, στο οποίο ακολούθησε σπουδές ιταλικής φιλολογίας, ζωγραφικής και διακόσμησης, εστράφη στην δραματική τέχνη. Παρακολούθησε έτσι μαθήματα υποκριτικής στην Δραματική Σχολή, του μεγάλου δασκάλου της δραματουργίας Γιώργου Θεοδοσιάδη.

Ορόσημο στην εκτίναξη της καλλιτεχνικής της σταδιοδρομίας υπήρξε η συμμετοχή της στην σπουδαία κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη «Κάτι να καίει», όπου το υψηλό λυρικό της κύτταρο, σε συνάρτηση με την σπάνια ομορφιά της, έκαναν πάταγο και την κατέστησαν εν μια και μόνο νυκτί, πρώτης ζήτησης ντίβα. Λίγο αργότερο θα ακολουθήσει το πρώτο της εξώφυλλο στο περιοδικό «Πρώτο», που θα σαγηνεύσει τον γερμανό σκηνοθέτη Ρόλφ Τίλε. Της απευθύνει έτσι πρόταση να παίξει στο γερμανικό δράμα που σκηνοθετεί το 1965 «Το αίμα των Βελσούγκεν» - Walsungenblut», που συνιστούσε κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης νουβέλας, του σπουδαίου γερμανού συγγραφέα Τόμας Μάν, συγγραφέα εν άλλοις του περίφημου «Μαγικού βουνού». Μάλιστα η ταινία έλαβε μέρος με υψηλές αξιώσεις στο διαγωνισμό του 15-ου Φεστιβάλ του Βερολίνου. Επανακάμπτοντας στην Ελλά-δα και με τις δάφνες πλέον μιας υψηλής διεθνούς συμμετοχής, συμμετείχε στην ταινία «Ντάμα Σπαθί» του ταλαντούχου τότε Γιώργου Σκαλενάκη, η οποία συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1966, αλλά και στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Σικάγου μια χρονιά αργότερα. Αλλά στα 1967 έρχεται μια ακόμα μεγάλη καλλιτεχνική συγκομιδή για την λεπταίσθητη ντίβα μας. Συμμετέχει στην ταινία του Ντίμη Δαδήρα «Ο 13-ος», η οποία θα βραβευτεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, για το σενάριο του Παύλου Κοντέλη. Και στα 1968 μια χρονιά επίσης αργότερα, έρχεται η μεγάλη δικαίωση για την  ελπιδοφόρα Έλενα Ναθαναήλ, αφού βραβεύεται στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, για την ερμηνεία της στο κοινωνικό δράμα του μεγάλου μας σκηνοθέτη Βασίλη Γεωργιάδη, «Ραντεβού με μια άγνω-στη». Και η τροχιά της επιτυχίας της θα συνεχιστεί τον ίδιο χρόνο, με την ταινία του Γιώργου Σκαλενάκη «Επιχείρησις Απόλλων», στην οποία έπαιζε μια όμορφη και μοιραία ξεναγό, η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία πρωτίστως στο εξωτερικό, δοθέντος ότι πέρα από της υψηλής αισθητικής καλλιτεχνικά στοιχεία της ταινίας, συνιστούσε συνάμα, έναν ύμνο στην φυσική καλλονή της Ελλάδος. Και το 1971 η Έλενα Ναθαναήλ, συμμετέχει στην ταινία ορόσημο στα seventies για τον ελληνικό κινηματογράφο του Βασίλη Γεωργιάδη, «Εκείνο το καλοκαίρι». Μια αριστουργηματική ταινία για τον έρωτα, που με προμετωπίδες στους πρωταγωνιστικούς ρόλους τους – ερωτικό ζευγάρι τους Έλενα Ναθαναήλ και Λάκη Κομνηνό και με την αισθαντική μουσική επένδυση του έξοχου Γιάννη Σπανού, έκανε θραύση, ιδίως στην νεολαία της εποχής. Ήταν κατά μια έννοια αυτή η ταινία, η ελληνική εκδοχή του περίφημου «love story». Η δύση του ελληνικού κινηματογράφου την δεκαετία το ΄70 έθιξε και την σπουδαία μας ενζενί Έλενα Ναθαναήλ, που υπέστειλε σημαντικά την καλλιτεχνική της παρουσία. Θα επανακάμψει στην μεγάλη οθόνη έπειτα από επτά χρόνια, συμμετέχον-τας σε ελαφρές κωμωδίες, αλλά και σε ορισμένες υψηλού κύρους παραγωγές, όπως στις ταινίες «Απουσίες» το 1987 του Γιώργου Κατακουζηνού, αλλά και «Black out», το 1998, του Μενέλαου Καραμαγγιώλη.

Η αισθαντική Έλενα Ναθαναήλ, αποτύπωσε αδρά  το ευγενές και υψηλού καλλιτεχνικού ήθους στίγμα της και στην μικρή οθόνη.  Ξεχωριστή αίσθηση είχε προκαλέσει από τις τηλεοπτικές της συμμετοχές, η παρουσία της στην αγαπημένη σαπουνόπερα του κοινού, «Άγγιγμα ψυχής» την δεκαετία του ΄90 από τον ANT1. Και η τηλεοπτική αυλαία για την μεγάλη μας στάρ του κινηματογράφου, έκλεισε με την εμφάνισή της, στο σήριαλ του Mega «Γοργόνες» το 2007. Μοίρα τραγική όμως η σπουδαία μας αυτή ντίβα προσεβλήθη από καρκίνο του πνεύμονος, που διαδραμάτισε καταλυτική ρόλο, στην απομείωση  της καλλιτεχνικής της δραστηριότητας. Χωρίς όμως ποτέ το κοινό που την λάτρεψε όσο λίγα κινηματογραφικά μας είδωλα, να πάψει να την αναζητά και να εκδηλώνει με κάθε τρόπο δημόσια την αγάπη του. Ήταν μια από τις εκλεκτές μας ντίβες, που σημάδεψαν ανεξάλειπτα τους έλληνες σινεφίλ και με κείνα τα απαράμιλλα αισθαντικά της μάτια και την λεπταισθησία – γλυκιά μελαγχολία της, να προξενούν πανικό, σε κάθε της παρουσία. Κατά μείζονα λόγο που η Έλενα Ναθαναήλ, ως ένας βαθύτατα καλλιεργημένος άνθρωπος, με πολυεδρική αισθητική παιδεία και

αγωγή, ήταν πάνω από όλα υπόδειγμα κοινωνικής αξιοπρέπειας. Την τελευταία περίοδο της ζωής της, όπου είχε και θραυστεί η υγεία της, η Έλενα Ναθαναήλ, ζούσε μακριά από κάθε είδους κοσμικότητα, με τον εκλεκτό σύντροφο της ζωής της, τον παλαίμαχο, διεθνή ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Τάσο Μητρόπουλο. Πρωθύστερα στη ζωή της η μεγάλη μας ηθοποιός είχε σχέση με τον επιχειρηματία Γιώργο Τσαγκάρη, με τον οποίο είχε αποκτήσει μια κόρη, την  Ίνκα Τσαγγάρη, γεννηθείσα το 1973. Στις 4 Μαρτίου 2008, η ευγενική καρδιά της απαράμιλλης ντίβας μας έπαψε να χτυπά για πάντα. Προσβλημένη θανάσιμα από την επάρατη νόσο άφησε την τελευταία της πνοή, πολύ νέα στα 61 της χρόνια. Είχε ωστόσο προλάβει αυτή η κορυφαία του κινηματογράφου μας, να διανύσει μια σπουδαία καλλιτεχνική καριέρα και να κερδίσει  για πάντα μια θέση στην καρδιά των ελλήνων σινεφίλ ! Η κηδεία της έγινε στις 5 Μαρτίου, σε κλίμα πάνδημης θλίψης, στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου. Εκεί στην λατρεμένη της γη της Νέας Φιλαδέλφειας, που τόσο είχε αγαπήσει και ποτέ δεν παραμέλησε, ακόμα και στις στιγμές της καλλιτεχνικής της αποθέωσης. Γιατί η Έλενα Ναθαναήλ, πέρα από το μεγάλο της ύψος με το οποίο την οποία την είχε προικοδοτήσει η φύση – κούκλα, ήταν πάνω από όλα, ένας σεμνός, γλυκύς και υψηλόφρων ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Και έτσι για πάντα θα μένει στην καρδιά μας …

Κινηματογράφος : 1964 «Κάτι να καίει», 1965 «Wälsungenblut Sieglinde Arnstatt», 1966 «Έρωτας στην καυτή άμμο», 1966 «Ο Φόβος», 1966 «Ντάμα σπαθί»,  1967 «Ο 13-ος», 1968 «Επιχείρησις Απόλλων», 1968 «Κατάσκοποι στο Σαρωνικό», 1968 «Ραντεβού με μια άγνωστη», 1969 «Ξύπνα Βασίλη», 1969 «Το λεβεντόπαιδο», 1970 «Πρόκλησις», 1971 «Εθελοντής στον έρωτα» , 1971 «Εκείνο το καλοκαίρι», 1971 «Il Sorriso del ragno», 1972 «Αναζήτησις», 1972 «Αντάρτες των πόλεων»,  1973 «Ζήτημα ζωής και θανάτου», 1973 «Ο αισιόδοξος», 1980 «Ο Ποδόγυρος», 1981 «Η πολιτσμάνα»,  1981 «Ένας κοντός θα μας σώσει!»,  1981 «Είσαι στην ΕΟΚ μάθε για την ΕΟΚ», 1982 «Παγίδα στην Ελλάδα», 1982 «Απίθανοι αλλιώτικοι και ωραίοι», 1986 «Οι Πόντιοι», 1987 «Απουσίες», 1998 «Παταγω-νία», 1998 «Black Out», 2002 «Στη σκιά του Lemmy Caution».

Τηλεόραση :

1976-1977 «Λέσχη Μυστηρίου», 1977 « Θωμάς επί Κολωνώ», 1978 «Φάκελος 38», 1982  «Οι αξιόπιστοι», 1983 «Το Δίχτυ», 1989 «Οι αντίζηλες», 1991 «Το γαλάζιο διαμάντι»,  1998 «Άγγιγμα ψυχής»,  2007 «Γοργόνες».

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr