Ο Ελληνικός κινηματογράφος την δεκαετία του 1960: Μικρές Αφροδίτες.

 Ο Ελληνικός κινηματογράφος την δεκαετία του 1960: Μικρές Αφροδίτες.

Του Πάνου Αυγουστή*

Οι Μικρές Αφροδίτες είναι δραματική ταινία του 1963 σε σκηνοθεσία του Νίκου Κούνδουρου. Το σενάριο, βασισμένο στο Δάφνις και Χλόη του αρχαίου συγγραφέα Λόγγου και στα Ειδύλλια του Θεοκρίτου, υπογράφουν οι Βασίλης Βασιλικός και Κώστας Σφήκας. Η μουσική της ταινίας είναι του συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου.

Ξενόγλωσσοι τίτλοι: The Sign of Aphrodite, Young Aphrodites

Με διεθνή και ελληνικά βραβεία, οι Μικρές Αφροδίτες «επιδίωκαν να ενηλικιώσουν ερωτικά τον ελληνικό κινηματογράφο», σύμφωνα με δήλωση του σκηνοθέτη.

Η ταινία γυρίστηκε κυριολεκτικά με το τίποτε. Κανένας δεν είχε πληρωθεί, ο δε Κούνδουρος έκανε και τον οπερατέρ, ενώ η μητέρα του είχε ράψει τα κοστούμια. Προβλήθηκε τη σαιζόν 1963–1964 και έκοψε 114.047 εισιτήρια, ενώ έφτασε στην 44η θέση ανάμεσα σε 92 ταινίες.

Οι "Μικρές Αφροδίτες" είναι η ταινία που ανέβασε το Νίκο Κούνδουρο επαγγελματικά και οικονομικά. Η εταιρεία που τον εκπροσωπούσε και διαπραγματευόταν τα δικαιώματά του ήταν η "Ανζερβός" και το 1963 τα πούλησε στο εξωτερικό για 200.000 δολάρια.

Το 200 π.Χ. (ελληνιστικά χρόνια), μια ομάδα νομάδων βοσκών, κατεβαίνοντας από τα ορεινά σε αναζήτηση νέων βοσκοτόπων, χάνει τον προσανατολισμό της και φτάνει στη θάλασσα. Οι βοσκοί βρίσκουν καταφύγιο σε μια παραλία και κατασκηνώνουν δίπλα σ' ένα οικισμό ψαράδων, στον οποίο ζει μια ομάδα γυναικών, των οποίων οι άντρες λείπουν στο ψάρεμα.

Στη θέα των βοσκών, οι γυναίκες του οικισμού κρύβονται, ενώ οι μόνες που κυκλοφορούν ελεύθερα είναι η Άρτα (γυναίκα ενός ψαρά), και η 12χρονη Χλόη. Ο Σκύμνος, ένας προ-έφηβος βοσκός, προσεγγίζει τη Χλόη που περιφέρεται ανέμελα ημίγυμνη στα βράχια και στις ακρογιαλιές. Ανάμεσά τους ξεκινά ένα παιχνίδι μικρο-προκλήσεων που δεν μετουσιώνεται ανοιχτά σε ερωτική πράξη, σε αντίθεση με την Άρτα, η οποία στην αρχή αρνείται το ερωτικό κάλεσμα ενός βοσκού, του Τσάκαλου, για να υποκύψει τελικά σε μια σπηλιά, κάτω από το βλέμμα του Σκύμνου και της Χλόης, οι οποίοι τους παρακολουθούν από μια σχισμάδα.

Έρχεται η στιγμή που οι βοσκοί πρέπει να φύγουν, κι ο Σκύμνος αρνείται επίμονα. Ο Λύκας, ένας μουγκός έφηβος βοσκός, βρίσκει τη Χλόη και την κάνει με τη βία δική του. Μπροστά στη θέα της αγαπημένης του να υποκύπτει στην ορμή ενός άλλου, ο Σκύμνος αφήνεται να παρασυρθεί από τα κύματα της θάλασσας, αγκαλιά μ' ένα νεκρό πελεκάνο. Πηγή: el.wikipedia.org

*Ο Πάνος Αυγουστής είναι M.Sc βιβλιοθηκονόμος του Πανεπιστημίου Αθηνών.

www.politikanet.gr