Οι παλαιότερες ψαροταβέρνες της Αθήνας: Λέσβιον: μια λιλιπούτεια κουζίνα με μεγάλο μεράκι.

 Οι παλαιότερες ψαροταβέρνες της Αθήνας: Λέσβιον: μια λιλιπούτεια κουζίνα με μεγάλο μεράκι.

Του Πάνου Αυγουστή*

Τα παλιά λατομεία στα νταμάρια του Γαλατσίου έδωσαν δουλειά σε πολλούς που έρχονταν να βρουν την τύχη τους στην Αθήνα μεταπολεμικά. Οι γειτονιές εκεί κοντά, σκόρπια σπίτια μπροστά σε χωματόδρομους, έγιναν συνοικίες από νησιώτες. Εκεί, ανάμεσα σε χαμηλά σπιτάκια, δύο ξαδέρφια από την Άγρα της Λέσβου, ο Βασίλης και ο Δημήτρης Ταστάνης, έφτιαξαν το καφενείο τους το 1965. Το μαγαζί είχε δουλειά, αλλά δεν στέριωνε με κανέναν από τους ιδιοκτήτες που το λειτούργησαν μέχρι το 1987. Τότε περνάει ξανά σε Λέσβιους από την Άγρα. Ο Παναγιώτης Κακαρώνης το παίρνει μαζί με τον Στράτο Κιουβρέκη και αρχίζουν να σερβίρουν τα βασικά: κεφτέδες, ψαράκια ως μεζέ για το ούζο και κάποια μαγειρευτά. Δεν πέρασαν ούτε δέκα χρόνια όταν στη δουλειά μπήκε και ο Περικλής, γιος του Παναγιώτη, που βοηθούσε από 15 χρονών τα βράδια στο μαγαζί. Το τηγάνι δεν έλειπε καθημερινά: γαύρος και μαριδάκι ήταν τα σίγουρα, ενώ τρεις φορές την εβδομάδα έβαζαν ψησταριά για χταπόδι και σαρδέλες για τους πελάτες τους που ήταν –μέχρι πρόσφατα– αποκλειστικά άνδρες, οι οποίοι έβλεπαν μπάλα και έπαιζαν τάβλι και κανένα χαρτάκι.

Σήμερα τα τραπέζια στο «Λέσβιον» είναι γεμάτα από κάθε λογής κόσμο, πολυμελείς οικογένειες που θα έρθουν για το φρέσκο ψάρι τους, παρέες με πιτσιρικάδες που έρχονται για ούζο και μεζέ, ζευγάρια που έχουν βρει εδώ το καταφύγιό τους. Η ίδια η γειτονιά έχει αλλάξει, τις μονοκατοικίες αντικατέστησαν πολυκατοικίες, το πάρκινγκ είναι δύσκολο. Και όμως, εκεί, ο μαέστρος στο τηγάνι και στη σχάρα Παναγιώτης και ο Περικλής, που χαμογελάει θερμά και ζεσταίνεται η σάλα, έχουν βρει τον τρόπο τους και μέχρι και το χταπόδι στεγνώνουν στις ηλιαχτίδες που ξετρυπώνουν ανάμεσα στα μπετά. Με εγκάρδιο καλωσόρισμα, σβέλτη εξυπηρέτηση και σταθερά καλό φαγητό, μαγειρεύουν σε μια κουζίνα λιλιπούτεια φοβερή σουπιά κοκκινιστή με μελιτζάνα, κάνουν γίγαντες, ρεβίθια και φακές, βάζουν στο τηγάνι κέρδα με ρίκια και παλαμίδες–, ψήνουν στα κάρβουνα απίθανο χταπόδι, μικρά, τριζάτα ψαράκια της ιχθυόσκαλας, φτιάχνουν τα περίφημα λεσβιακά παστά –σαρδέλες και λακέρδα όλο χυμούς, αλλά ψήνουν και λαδοτύρι από την Άγρα. Από το χωριό τους παίρνουν και τη φέτα. Βρίσκουμε περισσότερες από 23 ετικέτες σε ούζο, 8 τσίπουρα, από τη Λήμνο μέχρι το Μέτσοβο, ενώ λημνιακό είναι και το κρασί τους, Μοσχάτο Αλεξανδρείας. Εδώ, δίπλα στα σκληρά νταμάρια, θα μαλακώσει η καρδιά σας με την ευγένεια και την αλήθεια τους. Ν.Δ.

Βαρδουσίων 3, Γαλάτσι, Τ/210-29.23.689. Πηγή: gastronomos.gr

*Ο Πάνος Αυγουστής είναι M.Sc βιβλιοθηκονόμος του Πανεπιστημίου Αθηνών.

www.politikanet.eu