Τα αστέρια του Ελληνικού κινηματογράφου: Γιάννης (Νταλ) Δαλιανίδης .

 Τα αστέρια του Ελληνικού κινηματογράφου: Γιάννης (Νταλ) Δαλιανίδης .

Του Πάνου Αυγουστή*

Από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του ελληνικού κινηματογράφου. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 31 Δεκεμβρίου 1923 και πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή του Παιδικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης σε ηλικία μόλις 8 ετών. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στη σχολή Muslinger στη Βιέννη. Αρχικά επιδόθηκε επί το πλείστον στο μουσικό θέατρο ως χορευτής, χορογράφος και ηθοποιός με το συντομογραφικό ψευδώνυμο "Νταλ". Μέχρι το 1957 εμφανίστηκε σε πολλές επιθεωρήσεις στο θέατρο Περοκέ, ενώ παράλληλα είχε αρχίσει να γράφει σενάρια για τον κινηματογράφο, όπου επίσης εμφανίστηκε ως ηθοποιός. Ο κλάδος αυτός τον απορρόφησε τελικά ολοκληρωτικά, αφού ξεκινώντας ως βοηθός σκηνοθέτη, στη συνέχεια το 1959 κάνει την πρώτη του σκηνοθετική επιτυχία με την ταινία "Μουσίτσα". Ακολούθησαν 77 ταινίες, οι περισσότερες με την Φίνος Φιλμ στην οποία ήταν ο παραγωγικότερος σκηνοθέτης και με την οποία έγραψε χρυσές σελίδες επιτυχιών, γράφοντας πολλές φορές ο ίδιος και τα σενάριά τους. Ήταν δημιουργικότατος, ανέδειξε πολλούς πρωταγωνιστές του θεάτρου και του κινηματογράφου και ήταν αυτός που καθιέρωσε το είδος των κινηματογραφικών μιούζικαλ ("Μερικοί το προτιμούν κρύο"-1962, "Κάτι να καίη"-1964, "Κορίτσια για φίλημα"-1965 και πολλά άλλα).

Εργάστηκε ως σκηνοθέτης και στο θέατρο, ξεκινώντας το 1970 με το "Μαριχουάνα... στοπ" που μετέφερε και στον κινηματογράφο την επόμενη χρονιά.. Από το 1974 ασχολήθηκε και στην τηλεόραση, πάλι ως συγγραφέας και σκηνοθέτης, δημιουργώντας πασίγνωστες επιτυχημένες σειρές όπως το "Λούνα Πάρκ", το "Ρετιρέ", το "Τρίτο Στεφάνι" κ.α., που παίζονται επανειλημένα επί σειρά ετών. Κατά τη δεκαετία του '80 σκηνοθέτησε και περίπου 15 βιντεοταινίες ("Ο μαφιόζος", "Μπανάνες", "Οι συνένοχοι" κ.α.).

Πέθανε στον Πειραιά στις 16-10-2010.

Από την φιλμογραφία του ως ηθοποιού δεν θα παραλείψουμε τις "cameo" εμφaνίσεις του, κάτι που συνήθιζε και ο μεγάλος ομόλογός του Αλέκος Σακελλάριος: Σύντομοι δηλαδή μικροί ρόλοι και οιονεί τυχαία περάσματα μπροστά από τον κινηματογραφικό φακό.

Φιλμογραφία

Δύο κόσμοι (1949) [Σταύρος, γιός σπιτονοικοκύρη]

Τα κοθώνια του συντάγματος (1956)

Τρία παιδιά Βολιώτικα (1957) [Γιώργος]

Ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958) [Ανδρέας]

Οι καυγατζήδες (1958)

Η μουσίτσα (1959)[στο αυτοκινητικό ατύχημα]

Ζητείται ψεύτης (1961)[περαστικός]

Κατήφορος (1961)[στο δικαστήριο]

Ο ατσίδας (1962)

Ένα κορίτσι για δυο (1963)[στο κλαμπ]

Η ψεύτρα (1963)[περαστικός]

Η χαρτοπαίχτρα (1964)[στο αστυνομικό τμήμα]

Κάτι να καίει (1964)[περαστικός με τον Κώστα Χατζηχρήστο]

Οι κληρονόμοι (1964) [Cameo στο αυτοκινητιστικό επεισόδιο]

Φωνάζει ο κλέφτης (1965)[Cameo στην ταβέρνα]

Το παρελθόν μιας γυναίκας (1968)

Όλγα αγάπη μου (1968) [Cameo στο μπαρ με τον Φ. Γεωργίτση]

Ξύπνα Βασίλη (1969)[διερχόμενος]

Μια Ελληνίδα στο χαρέμι (1970)[στην τελετή επιστροφής της Βλαχοπούλου]. Πηγή: greekactor.blogspot.com

*Ο Πάνος Αυγουστής είναι M.Sc βιβλιοθηκονόμος του Πανεπιστημίου Αθηνών.

www.politikanet.eu