Ο Νίκος Χασαπόπουλος του ήθους και της δημοσιογραφικής πολυμέρειας !

  Ο Νίκος Χασαπόπουλος  του ήθους και της δημοσιογραφικής πολυμέρειας !

Επιχειρώντας μία πανοραμική κάτοψη στο  πολύπλαγκτο δημοσιογραφικό μας πεδίο,  αίφνης η σκέψη μου πηγαίνει κάποια χρόνια πίσω στις δεκαετίες του ‘90 και του 2000 σαν ήμουν φοιτητής του Ε.Μ.Π., που τις σημάδευαν ακόμα, ο ύστατοι σπασμοί για τον εκδημοκρατισμό της δημόσιας ζωής -  ως απότοκος της βαριάς πολιτικής κληροδοσίας του Πολυτεχνείου - αλλά και το αίτημα για τον εκσυγχρονισμό του κοινωνικού μας πεδίου,  που δονούνταν από τα επελαύνοντα ρεύματα της παγκοσμιοποιούμενης οικονομίας και την απερίσταλτη εξέλιξη της Πληροφορικής. Και βεβαίως εστιάζω στις κορυφαίες εφημερίδες και στήλες της εποχής,  που σμίλευσαν τα κοινωνικά και συγγραφικά μου βήματα καί επικαθόρισαν την κατοπινή μου πορεία. Στα αγαπημένα μου «Νέα» και το «Βήμα της Κυριακής», που πέρα από τη δημοσιογραφική τους διάσταση,  αποτελούσαν και δημόσιο σχολείο πολιτισμικής αγωγής, αλλά και κορυφαία έπαλξη εκπόρευσης,  της πολιτικής ζωής του τόπου. Με τη βαριά σκιά του προέδρου τους, αοιδίμου Χρήστου Λαμπράκη,  αλλά και του κορυφαίου Διευθυντή τους Λέοντος Καραπαναγιώτη -  του εξόχου αυτού δισέγγονου του ποιητή μας Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, από το νησάκι Μαδουρή στη Λευκάδα -   που με τις προηγμένες για την εποχή του σπουδές στα Μ.Μ.Ε. και στη Διαχείριση Πολιτισμικών Προϊόντων στη Ζυρίχη τη δεκαετία του ΄60, ζωογονούσε πολιτισμικά την ελληνική κοινω-νία,  όσο καμία άλλη της θεσμική δομή. Με τη Μαρία Παπαδοπούλου τότε να γράφει κορυφαίες  τηλεκριτικές στα «Νέα», τον Κώστα Γεωργουσόπουλο και τον Παύλο Κάγιο να σχολιάσουν τα θεατρικά δρώμενα και την πολιτισμική επικαιρότητα, την Ελένη Βαροπού-λου στο «Βήμα»,  να μας κάνει έξοχες αναλύσεις της ελληνικής δραματουργίας,  τον Λευτέ-ρη Παπαδόπουλο με το αξεπέραστο χρονογράφημα του στα «Νέα», να αποτυπώνει με ηθική  ενάργεια τον κοινωνικό μας παλμό και πολλούς άλλους ακόμα, να μας προσφέρουν,  μία μοναδική τοιχογραφία,  της ελληνικής πολιτιστικής ζωής. Για αυτό τότε όλοι έπαιρναν τα «Νέα» και την εφημερίδα μετά της αρεσκείας τους !!!

Αλλά εγώ με την πολιτική ιδιοσυγκρασία μου,  πρωτίστως εστίαζα  στα εκπληκτικά πολιτικά σχόλια,  των στηλών του «Βηματοδότη» στην τελευταία σελίδα του «Βήματος» και των  «Μικροπολιτικών» στην 2-η σελίδα των «Νέων»,  που με υποδειγματική ευστοχία,  βαθιά και πλατιά γνώση του πολιτικού μας γίγνεσθαι, ευφυΐα, αλλά γλυκύ και ανάλαφρο σκώμ-μα,  ανεδείκνυαν, όλες τις αθέατες όψεις της πολιτικής μας ζωής  και έδιναν τον τόνο της εκπόρευσης του πολιτικού μας πεδίου.  Και βεβαίως στον αμφιτρύωνα αυτών των στηλών,  τον εξαιρετικό Νίκο Χασαπόπουλο,  που στην κυριολεξία μας μαγνήτιζε με τη γραφίδα του και τα αξεπέραστα μικροπολιτικά του σχόλια.  Ο Χασαπόπουλος τότε μέσα από αυτές τις στήλες,  ήταν κάτι σαν «ναρκωτικό» για τους ασχολουμένους με την πολιτική,  αφού μέσα από την τελευταία στήλη του «Βηματοδότη» ιδίως -  που μια περίοδο την έγραφε και ο αείμνηστος Σταύρος Ψυχάρης-   η από την στήλη των «Μικροπολιτικών» του,  μπορούσε κανείς να μάθει όλα τα «μυστικά» της πολιτικής μας σκηνής, στην κυριολεξία μέσα σε 20 λεπτά !

Και η δημοσιογραφική μαγεία του Νίκου Χασαπόπουλου,  δεν έγκειτο,  μόνο στην ακριβή του πληροφόρηση,  στη σοβαρότητα των πολιτικών του σχολίων  και στην υψηλή αισθητική της γλώσσας του,  που με την εκφραστική του αυτοδυναμία,   επένδυε αισθητικά κάθε το κείμενο έστω και «μικροπολιτικό».  Υπήρχε συνάμα   η χάρις και η αρμονία των σχολίων του,  αλλά και το υψηλό και ευγενές πολιτικό του ήθος.  Γράφοντας αυτές τις αξεπέραστες στήλες ο Νίκος Χασαπόπουλος,  κρατούσε πολύ ψηλά τον πήχη της δημοσιογραφικής ευπρέπειας.  Τα σχόλια του ήταν σοβαρά,  ευπρεπή  και εδράζονταν σε αντικειμενική θεώρηση των πολιτικών δρώμενων  και όχι σε φθηνές και κακοήθεις στοχεύσεις.  Ο Χασα-πόπουλος με το ήθος που τον διέκρινε και τον διακρίνει,  ποτέ δεν καταδέχονταν να διολισθήσει στα δολερά τερτίπια, της δημοσιογραφίας της «κλειδαρότρυπας».  Πάντοτε σέβονταν τον σχολιαζόμενο πολιτικό  και η στόχευση του,  πέραν της ενημέρωσης του αναγνώστη,  ήταν η ακεραίωση του πολιτικού μας πεδίου  και όχι ο ευτελισμός και η κακο-ποίηση του. Για αυτό και όλοι τον αγαπούσαν.

«Μαγεμένος»  από την πολύχρωμη και εμπνευσμένη δημοσιογραφική γραφίδα του  Χασαπόπουλου,  ρωτούσα τον αγαπημένο μου θείο, γίγαντα της οικονομίας του πολιτι-σμού,  Διοικητή της Αγροτικής Τραπέζης, αντιπρύτανη του Μπέρκλεϊ, αλλά και κουμπάρο του Ανδρέα Παπανδρέου -  τον είχε στεφανώσει με τη Μαργαρίτα - που συνιστούσε επιστήθιο φίλο, αχώριστο συνεργάτη του αείμνηστου προέδρου  και ιδιοκτήτη του ΔΟΛ Χρήστου Λαμπράκη  και Γενικό Διευθυντή του «Ιδρύματος Μελετών Λαμπράκη» Διαμαντή Πεπελάση, για το ήθος και τη δημοσιογραφική πανοπλία του Νίκου Χασαπόπου-λου. Και μου εξήρε πρωτίστως  την ευγένεια,  τη βαριά δημοσιογραφική αρματωσιά του Νίκου  και την πολιτική του ευπρέπεια, που τον έκαναν να ξεχωρίζει. Με υποδέχετο τότε  στο Ίδρυμα Μελετών Λαμπράκη δίπλα απο τον ΔΟΛ στην Παπαρρηγοπούλου,  στις συχνές επισκέψεις στο θείο μου τον Διαμαντή,   η διευθύντρια του γραφείου του κ-α Γιώτα Κυριαζοπούλου,  μία μελαχρινή καλλονή, που αν δεν απατώμαι ήταν κόρη της Γραμματέως του Λέοντος Καραπαναγιώτη -  η γραμματέας του Τόνια Κυριακουλάκου,  μία γλυκύτατη ξανθιά κοπέλα,  με άφθιτο το ηθικό σήμα της λεβεντιάς  και της αξιοπρέπειας των ανθρώπων της Μάνης και στις μακρές συζητήσεις που έκανα μαζί του για την πολιτισμική και πολιτική επικαιρότητα,  πάντα τον ρωτούσα για το γίγνεσθαι του ΔΟΛ  και τους κορυφαίους δημοσιογράφους του,  που πραγματικά κοσμούσαν τη δημοσιογραφική σκηνή της Ελλάδος.

Τέλος είχα την τύχη να  να διασταυρωθώ, κάποιες λίγες φορές στην Αθήνα,  με τον ευγενή Νίκο Χασαπόπουλο και άρδευα πάντοτε την ευγένεια και την  κοινωνικού του αξιοπρέπειά. Μια-δυο φορές τον είχα συναντήσει στον Άγιο Δημήτριο στην Κυψέλη στην οδό Κυψέλης  και κάποιες λίγες ακόμα, στη Χρήστου Λαδά,  όπου στις επισκέψεις μου στο θείο μου το Διαμαντή,  άδραχνα την ευκαιρία,  να πάρω και μία σπανακόπιτα ή ζαμπονοτυρόπιτα,  από το μικρό αλλά πολύ ποιοτικό και γευστικότατο τυροπιτάδικο,  μιας  ευγενικής και καλοσυ-νάτης κυρίας απέναντι από τον ΔΟΛ. Πάντα ζεστός, ευγενής και ανθρώπινος ο Νίκος, σου μετέδιδε ένα μοναδικό ηθικό κλίμα αξιοπρέπειας και απροκατάληπτης κοινωνικής αρχο-ντιάς.

Αγαπώ πολύ τον εμπνευσμένο Νίκο  και εύχομαι η άχραντος Παναγία,  να έρχεται πάντοτε αρωγός,  στα ευπρεπή και άξια δημοσιογραφικά του βήματα !

Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Συγγραφέας
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
Αθήνα, 24-9-2022