Πώς η Ανιστον «έβγαλε» από πάνω της τη Ρέιτσελ & έγινε γυναίκα-πρότυπο

Τους τελευταίους μήνες, η διάσημη ηθοποιός κατάφερε να αλλάξει τον τρόπο που την βλέπαμε μέχρι τότε.

Η Τζένιφερ Ανιστον έχει απασχολήσει αρκετά τα μέσα ενημέρωσης το τελευταίο διάστημα.
Αγανακτισμένη μετά από αναρρίθμητα δημοσιεύματα που ασχολούνταν με τη μήτρα της και το αν είναι έγκυος ή όχι επειδή είχε φουσκώσει η κοιλιά της, δημοσίευσε ένα αιχμηρό άρθρο όπου τόνιζε ότι η ταυτότητα μιας γυναίκας δεν ορίζεται από τη μητρότητα ή από τη γονιμότητα.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η διάσημη ηθοποιός άλλαξε τον τρόπο που την βλέπαμε μέχρι τότε. «Εσβησε» την υπερβολικά φιλάρεσκη Ρέιτσελ με την οποία την είχαμε ταυτίσει μέχρι τότε, και έγινε μια γυναίκα - πρότυπο με την οποία ταυτίστηκαν εκατομμύρια γυναίκες.

«Μια γυναίκα αισθάνεται ολοκληρωμένη με ή χωρίς σύντροφο, με ή χωρίς ένα παιδί. Έχουμε την ευκαιρία να αποφασίσουμε για το σώμα μας, για το αν είναι όμορφο ή όχι. Δε χρειάζεται να είναι κάποια παντρεμένη για να αισθάνεται ολοκληρωμένη. Μπορούμε να καθορίσουμε μόνες μας την έννοια του «έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».
Και από τότε δεν έχει σταματήσει να ανοίγει την καρδιά της και να μιλάει για το πώς νιώθει μέσα της, βγάζοντας προς τα έξω τα συναισθήματα που κρατούσε καταπιεσμένα τόσο καιρό.

Οπως έγινε όταν η διάσημη ελληνοαμερικανίδα ηθοποιός βρέθηκε στην Ιταλία όπου τιμήθηκε με το βραβείο Lifetime Achievement Award στο Giffoni Film Festival.
Σε συνέντευξη τύπου που ακολούθησε, η Ανιστον δέχτηκε μια ερώτηση από έναν έφηβο που βρισκόταν στο κοινό.
Ο νεαρός την ρώτησε αν έχει ξυπνήσει ποτέ κάποιο πρωί νιώθωντας ανασφάλεια για αυτό που είναι.
Η απάντηση της Ανιστον ήταν αφοπλιστική. Με μια εκ βαθέων αναφορά της η Ανιστον έσπευσε να τονίσει πόσο ευάλωτα είναι ακόμα και τα δημόσια πρόσωποα που ακτινοβολούν αυτοπεποίθηση.
Σκουπίζοντας τα δάκρυα από τα μάτια της είπε: «Δεν υπάρχουν αρκετά δάχτυλα χεριών και ποδιών σε ολόκληρο δωμάτιο για να μετρήσουν πόσες φορές έχω νιώσει έτσι».

«Είμαστε όλα τα ανθρώπινα όντα στο τέλος της ημέρας, ανεξάρτητα από το αν είμαστε μια σερβιτόρα ή ένας φούρναρης ή ένας φοιτητής ή οτιδήποτε άλλο, στο τέλος της ημέρας μπορεί να φτάσεις στα όριά σου και να πεις δεν πάει άλλο. Ή αυτό είναι πολύ για μένα, η καρδιά μου δεν το αντέχει ή ο πόνος είναι πολύ μεγάλος, ή είμαι αρκετά καλός; Θα επιβιώσω; Και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι απλά να το ξεπεράσεις.
Απλά λες: «Δεν μπορώ, ναι μπορώ, ναι μπορείτε».

 thetoc.gr