Ποιος φταίει που φθάσαμε εδώ;
https://www.tayromaxos.gr/2015/07/blog-post_528.html
Πολιτικά νομίζω πως κλείνει σκληρά και εις βάρος μας ο κύκλος των άκοπων συνθημάτων. «…γιατί το πρόβλημα, φίλοι μου , δεν είναι να σώσεις τον κόσμο, αλλά να τον σώσεις την ερχόμενη Πέμπτη» (Τάσος Λειβαδίτης απ’ την Ανακάλυψη).
Γιώργος Παππάς
Είμαστε σε παγκοσμιοποιημένο βαρβαρισμό, καπιταλισμό τέταρτης γενιάς, (4G που λέει κι η νεολαία), κανιβαλικό νεοφιλελευθερισμό, χωρίς, δυστυχώς, να έχουν διαμορφωθεί συνθήκες οργανωμένης αντίστασης, ταξική συνειδητοποίηση, επαναστατικό υποκείμενο κ.λ.π.
Και σ’ αυτές τις συνθήκες αγωνιούμε να «σώσουμε τον κόσμο την ερχόμενη Πέμπτη».
Ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε επεξεργασμένες υλοποιήσιμες, εφαρμόσιμες εναλλακτικές, απ' ότι φάνηκε εκ του αποτελέσματος. Κι εννοώ πως δεν είχε πρακτικές λύσεις, δουλεμένες ισχυρές κοινωνικές συμμαχίες, έτοιμες να ενεργοποιηθούν διακρατικές συμφωνίες και εντέλει οργανωμένο σχέδιο εφαρμογής απεγκλωβισμού απ’ τη μέγγενη των δεσμεύσεων του καπιταλισμού, που σχηματοποιούνται με το κοινό νόμισμα. Όχι πως δεν είχε και δεν έχει αξιόλογες θεωρητικές προσεγγίσεις. Δεν είμαστε όμως στην πολυτελή στιγμή να ασχολούμαστε με το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, από πού θα μπορούσαμε να βρούμε χρηματοδότηση, ποιες δομές στο εσωτερικό και ποιες χώρες θα μπορούσαν να στηρίξουν την έξοδό μας απ’ την Ε.Ε., πώς θα μπορούσαμε να κρατικοποιήσουμε τράπεζες και μέσα παραγωγής, πώς θα μπορούσαμε να δομήσουμε το συλλογικό υποκείμενο που ατσαλωμένο θα αμυνθεί στη σκληρή άμυνα του κατεστημένου συστήματος κ.ο.κ. Τι στο καλό έκαναν τα προηγούμενα χρόνια τα αρμόδια τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ για την κοινωνική γείωση δεν θέλω ούτε να το αγγίξω, ώστε τελικά να φτάσουμε να έχουμε σαν εναλλακτική λύση όχι τη συντεταγμένη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, αλλά το Κούγκι του κ. Καμμένου.
Τι θα συμβεί από Δευτέρα σε όλο το επίπεδο του κοινωνικού, δηλαδή το οικονομικό, το πολιτικό και το ιδεολογικό, αν αποφασίσουν να μας ωθήσουν εκτός Ευρωζώνης και η ΕΚΤ κλείσει τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης δεν το γνωρίζω. Αν και θα έπρεπε να μου είναι γνωστό. (Μη ξεχνάμε πως μέχρι το τέλος Ιουνίου αυτοί μας είχαν κάνει πρόταση κι εμείς θα την υπογράφαμε ή όχι, σήμερα εμείς τους έχουμε κάνει πρόταση, επομένως είναι στη δική τους ευχέρεια να την υπογράψουν ή όχι). Τα ταμεία είναι τελείως άδεια, απ’ ότι ξέρω, πιθανοί χρηματοδότες (κράτη ή τοκογλύφοι ή κράτη-τοκογλύφοι) πλην Ε.Ε. δεν υπάρχουν και η δημοσκοπική πρόθεση του ελληνικού λαού είναι υπέρ της παραμονής στην Ευρωζώνη.
Τι θα συμβεί αν υπογράψουμε μνημόνιο και πώς μπορείς στην πράξη να ακυρώσεις τα αντιλαϊκά του μέτρα με στοχευμένα, «ταξικά μεροληπτικά», ισοδύναμα φαίνεται σαν να είναι -πολύ δύσκολη μεν, υπαρκτή δε- δυνατότητα, αλλά ούτε αυτό το γνωρίζω. Μια διόλου ενθαρρυντική εικόνα έχω απ΄ τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Το μοναδικό ζεστό φως σ’ αυτό είναι η δηλωμένη ταξική μεροληψία του σημερινού Υπουργού, το ιδεολογικό πρόσημο της Κυβέρνησης και τα πρόσωπα που θα κληθούν να το αντιμετωπίσουν.
Δεν ξέρω όμως αν έχουν την ικανότητα, όχι την πρόθεση, την ικανότητα, τα στελέχη των υπουργείων κι ο κρατικός μηχανισμός να δουλέψουν σ' αυτήν την κατεύθυνση και ν’ ανατρέψουν τα μέτρα του επικειμένου 3ου μνημονίου στην πράξη. Και πολύ γρήγορα -φυσικά- ώστε να μην υπάρχει πολιτικό κόστος μεγαλύτερο απ’ το τεράστιο που εκτιμώ πως θα προκληθεί από σήμερα και μετά.
Πληρώσαμε, πληρώνουμε και θα πληρώσουμε πάρα πολύ σκληρά ότι δεν είχαμε γειωμένη πολιτική σκέψη και λόγο, είχαμε επεξεργασμένες θέσεις αλλά όχι επεξεργασμένες λύσεις και δεν είχαμε αντιληφθεί (εγώ τουλάχιστον) τη σκληρή ευρωπαϊκή πραγματικότητα σε όλη της την έκταση. Η Δημοκρατία για τις τράπεζες, το σύστημα διαπλοκής, τους εταίρους, τα συμφέροντα, το κέρατο μου το τράγιο, είναι μουσειακή λέξη για να εκτονώνονται οι λαοί. Αν τους εξυπηρετεί την αξιοποιούν, αν όχι την καταλύουν εν τοις πράγμασι. Σαν χύτρα εκτόνωσης αγωνιστικότητας κι αξιοπρέπειας τη χρησιμοποιούν.
Έχεις λαό έτοιμο να υποφέρει; Να έχει συνειδητοποιήσει ότι είμαστε σε πόλεμο και υπό κατοχή; Να σε ακολουθήσει στη φτώχεια; Στην πείνα; Στο ξεβόλεμα -κι ας μην το υποτιμάμε τόσο εύκολα αυτό-; Να μην έχει θέρμανση το χειμώνα; Να αντιμετωπίσει το κύμα μετανάστευσης του ίδιου, των παιδιών του, των φίλων του; Την έλλειψη εισαγόμενων διατροφικών ειδών; Έχεις φροντίσει να έχει να ταΐσει τα κοπάδια του ο κτηνοτρόφος; Το να μην έχει όχι 120+6Χ50=420 ευρώ την εβδομάδα ο συνταξιούχος, αλλά να έχει μηδέν; Το ίδιο και οι μισθωτοί. Ο ιδιωτικός τομέας έτσι κι αλλιώς στενάζει, καταρρέει, τι δίχτυ ασφαλείας έχεις φροντίσει να του έχεις ετοιμάσει; Τι επιπτώσεις θα έχει το να είσαι έκθετος γεωπολιτικά εκτός Ε.Ε. το έχεις μετρήσει; Ότι η ανθρωπιστική κρίση δεν είναι γραμμένη στα βιβλία, αλλά υπαρκτή και σε εξάπλωση το αντιμετωπίζουμε; Πώς, με τι; Αρκούν τα κοινωνικά ιατρεία, τα κοινωνικά παντοπωλεία και τα ελάχιστα εκατομμύρια του Ν/Σ της κ. Φωτίου, που ασφαλώς δεν υπάρχουν.
Τα νοσοκομεία πώς θα παρέχουν φροντίδες υγείας; Άσε τους μισθούς των γιατρών, ας πούμε ότι θα ασκούν το λειτούργημά τους, χωρίς φάρμακα και υλικά γίνεται νοσηλεία ; Γαμώ το κέρατό μου!
Θέλουμε πολιτικό χρόνο όχι για να κατσικωθούμε στις καρέκλες αλλά για να προετοιμάσουμε την έξοδο απ’ την Ε.Ε. Νομίζω πως είναι μονοδρομημένα σαφές αυτό στις παρούσες συνθήκες. Εκτός φυσικά κι αλλάξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων στην πολιτική ελίτ της Ευρώπης. Θέλουμε δηλαδή χρόνο για να δούμε αν το ντόμινο φαινόμενο για το οποίο μιλάγαμε εξαπλωθεί, αν διαμορφωθούν κινήματα κοινωνικής αλλαγής κι οι λαοί της Ευρώπης αλλάξουν ηγεσίες. Και ελπίζω να έχουμε -κι εμείς και περισσότερο οι ηγεσίες μας- πάρει το μάθημα πως χωρίς πραγματική δουλειά τα συνθήματα δεν είναι απλά έωλα, αλλά είναι πάρα πολύ επικίνδυνα για τον πολύ κόσμο, για όσους δεν είναι συνειδητά αριστεροί, αλλά επένδυσαν ελπίδα στο ΣΥΡΙΖΑ για να βελτιωθεί η καθημερινότητά τους, σε όσους σε ψήφισαν για να βάλεις τέλος στη λιτότητα, να παλέψεις και να πετύχεις μείωση του χρέους, να κινήσεις την πραγματική οικονομία, να ξεκινήσει η ανάπτυξη πρωτογενούς, δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα και όχι για να δομήσεις το σοβιετικό, κουβανέζικο, κορεατικό ή κινέζικο μοντέλο σοσιαλιστικής πραγμάτωσης.
Το πιο κρίσιμο κι επικίνδυνο είναι πως στον αξιακό πυλώνα της Θεσσαλονίκης τα κάναμε μαντάρα, φυραίνει το ηθικό πλεονέκτημα, εξαιτίας εξόφθαλμα άστοχων επιλογών όσων ηγούνται του πολιτικού σχεδιασμού. Και πίσω απ’ αυτό παραμονεύει η παράδοση στο φασισμό των φτωχότερων, των νεότερων, των πιο απεγνωσμένων, εξαιτίας της ακύρωσης των ονείρων της ψήφου τους.
Στήριξαν με την ψήφο τους τον ΣΥΡΙΖΑ ελπίζοντας στην πολιτική του ρητορεία. Τους απογοήτευσε έως τώρα. Αν συνεχίσει να τους απογοητεύει, η ίδια αυτή ψήφος μπορεί να μεταλλαχθεί σε ψήφο οργής όχι απέναντι στην Κυβέρνηση αλλά απέναντι σε κάθε πολιτική.
Αντιληπτό; Σε όλη την τρομακτική του έκταση;
artinews.gr/
Γιώργος Παππάς
Είμαστε σε παγκοσμιοποιημένο βαρβαρισμό, καπιταλισμό τέταρτης γενιάς, (4G που λέει κι η νεολαία), κανιβαλικό νεοφιλελευθερισμό, χωρίς, δυστυχώς, να έχουν διαμορφωθεί συνθήκες οργανωμένης αντίστασης, ταξική συνειδητοποίηση, επαναστατικό υποκείμενο κ.λ.π.
Και σ’ αυτές τις συνθήκες αγωνιούμε να «σώσουμε τον κόσμο την ερχόμενη Πέμπτη».
Ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε επεξεργασμένες υλοποιήσιμες, εφαρμόσιμες εναλλακτικές, απ' ότι φάνηκε εκ του αποτελέσματος. Κι εννοώ πως δεν είχε πρακτικές λύσεις, δουλεμένες ισχυρές κοινωνικές συμμαχίες, έτοιμες να ενεργοποιηθούν διακρατικές συμφωνίες και εντέλει οργανωμένο σχέδιο εφαρμογής απεγκλωβισμού απ’ τη μέγγενη των δεσμεύσεων του καπιταλισμού, που σχηματοποιούνται με το κοινό νόμισμα. Όχι πως δεν είχε και δεν έχει αξιόλογες θεωρητικές προσεγγίσεις. Δεν είμαστε όμως στην πολυτελή στιγμή να ασχολούμαστε με το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, από πού θα μπορούσαμε να βρούμε χρηματοδότηση, ποιες δομές στο εσωτερικό και ποιες χώρες θα μπορούσαν να στηρίξουν την έξοδό μας απ’ την Ε.Ε., πώς θα μπορούσαμε να κρατικοποιήσουμε τράπεζες και μέσα παραγωγής, πώς θα μπορούσαμε να δομήσουμε το συλλογικό υποκείμενο που ατσαλωμένο θα αμυνθεί στη σκληρή άμυνα του κατεστημένου συστήματος κ.ο.κ. Τι στο καλό έκαναν τα προηγούμενα χρόνια τα αρμόδια τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ για την κοινωνική γείωση δεν θέλω ούτε να το αγγίξω, ώστε τελικά να φτάσουμε να έχουμε σαν εναλλακτική λύση όχι τη συντεταγμένη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, αλλά το Κούγκι του κ. Καμμένου.
Τι θα συμβεί από Δευτέρα σε όλο το επίπεδο του κοινωνικού, δηλαδή το οικονομικό, το πολιτικό και το ιδεολογικό, αν αποφασίσουν να μας ωθήσουν εκτός Ευρωζώνης και η ΕΚΤ κλείσει τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης δεν το γνωρίζω. Αν και θα έπρεπε να μου είναι γνωστό. (Μη ξεχνάμε πως μέχρι το τέλος Ιουνίου αυτοί μας είχαν κάνει πρόταση κι εμείς θα την υπογράφαμε ή όχι, σήμερα εμείς τους έχουμε κάνει πρόταση, επομένως είναι στη δική τους ευχέρεια να την υπογράψουν ή όχι). Τα ταμεία είναι τελείως άδεια, απ’ ότι ξέρω, πιθανοί χρηματοδότες (κράτη ή τοκογλύφοι ή κράτη-τοκογλύφοι) πλην Ε.Ε. δεν υπάρχουν και η δημοσκοπική πρόθεση του ελληνικού λαού είναι υπέρ της παραμονής στην Ευρωζώνη.
Τι θα συμβεί αν υπογράψουμε μνημόνιο και πώς μπορείς στην πράξη να ακυρώσεις τα αντιλαϊκά του μέτρα με στοχευμένα, «ταξικά μεροληπτικά», ισοδύναμα φαίνεται σαν να είναι -πολύ δύσκολη μεν, υπαρκτή δε- δυνατότητα, αλλά ούτε αυτό το γνωρίζω. Μια διόλου ενθαρρυντική εικόνα έχω απ΄ τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Το μοναδικό ζεστό φως σ’ αυτό είναι η δηλωμένη ταξική μεροληψία του σημερινού Υπουργού, το ιδεολογικό πρόσημο της Κυβέρνησης και τα πρόσωπα που θα κληθούν να το αντιμετωπίσουν.
Δεν ξέρω όμως αν έχουν την ικανότητα, όχι την πρόθεση, την ικανότητα, τα στελέχη των υπουργείων κι ο κρατικός μηχανισμός να δουλέψουν σ' αυτήν την κατεύθυνση και ν’ ανατρέψουν τα μέτρα του επικειμένου 3ου μνημονίου στην πράξη. Και πολύ γρήγορα -φυσικά- ώστε να μην υπάρχει πολιτικό κόστος μεγαλύτερο απ’ το τεράστιο που εκτιμώ πως θα προκληθεί από σήμερα και μετά.
Πληρώσαμε, πληρώνουμε και θα πληρώσουμε πάρα πολύ σκληρά ότι δεν είχαμε γειωμένη πολιτική σκέψη και λόγο, είχαμε επεξεργασμένες θέσεις αλλά όχι επεξεργασμένες λύσεις και δεν είχαμε αντιληφθεί (εγώ τουλάχιστον) τη σκληρή ευρωπαϊκή πραγματικότητα σε όλη της την έκταση. Η Δημοκρατία για τις τράπεζες, το σύστημα διαπλοκής, τους εταίρους, τα συμφέροντα, το κέρατο μου το τράγιο, είναι μουσειακή λέξη για να εκτονώνονται οι λαοί. Αν τους εξυπηρετεί την αξιοποιούν, αν όχι την καταλύουν εν τοις πράγμασι. Σαν χύτρα εκτόνωσης αγωνιστικότητας κι αξιοπρέπειας τη χρησιμοποιούν.
Έχεις λαό έτοιμο να υποφέρει; Να έχει συνειδητοποιήσει ότι είμαστε σε πόλεμο και υπό κατοχή; Να σε ακολουθήσει στη φτώχεια; Στην πείνα; Στο ξεβόλεμα -κι ας μην το υποτιμάμε τόσο εύκολα αυτό-; Να μην έχει θέρμανση το χειμώνα; Να αντιμετωπίσει το κύμα μετανάστευσης του ίδιου, των παιδιών του, των φίλων του; Την έλλειψη εισαγόμενων διατροφικών ειδών; Έχεις φροντίσει να έχει να ταΐσει τα κοπάδια του ο κτηνοτρόφος; Το να μην έχει όχι 120+6Χ50=420 ευρώ την εβδομάδα ο συνταξιούχος, αλλά να έχει μηδέν; Το ίδιο και οι μισθωτοί. Ο ιδιωτικός τομέας έτσι κι αλλιώς στενάζει, καταρρέει, τι δίχτυ ασφαλείας έχεις φροντίσει να του έχεις ετοιμάσει; Τι επιπτώσεις θα έχει το να είσαι έκθετος γεωπολιτικά εκτός Ε.Ε. το έχεις μετρήσει; Ότι η ανθρωπιστική κρίση δεν είναι γραμμένη στα βιβλία, αλλά υπαρκτή και σε εξάπλωση το αντιμετωπίζουμε; Πώς, με τι; Αρκούν τα κοινωνικά ιατρεία, τα κοινωνικά παντοπωλεία και τα ελάχιστα εκατομμύρια του Ν/Σ της κ. Φωτίου, που ασφαλώς δεν υπάρχουν.
Τα νοσοκομεία πώς θα παρέχουν φροντίδες υγείας; Άσε τους μισθούς των γιατρών, ας πούμε ότι θα ασκούν το λειτούργημά τους, χωρίς φάρμακα και υλικά γίνεται νοσηλεία ; Γαμώ το κέρατό μου!
Θέλουμε πολιτικό χρόνο όχι για να κατσικωθούμε στις καρέκλες αλλά για να προετοιμάσουμε την έξοδο απ’ την Ε.Ε. Νομίζω πως είναι μονοδρομημένα σαφές αυτό στις παρούσες συνθήκες. Εκτός φυσικά κι αλλάξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων στην πολιτική ελίτ της Ευρώπης. Θέλουμε δηλαδή χρόνο για να δούμε αν το ντόμινο φαινόμενο για το οποίο μιλάγαμε εξαπλωθεί, αν διαμορφωθούν κινήματα κοινωνικής αλλαγής κι οι λαοί της Ευρώπης αλλάξουν ηγεσίες. Και ελπίζω να έχουμε -κι εμείς και περισσότερο οι ηγεσίες μας- πάρει το μάθημα πως χωρίς πραγματική δουλειά τα συνθήματα δεν είναι απλά έωλα, αλλά είναι πάρα πολύ επικίνδυνα για τον πολύ κόσμο, για όσους δεν είναι συνειδητά αριστεροί, αλλά επένδυσαν ελπίδα στο ΣΥΡΙΖΑ για να βελτιωθεί η καθημερινότητά τους, σε όσους σε ψήφισαν για να βάλεις τέλος στη λιτότητα, να παλέψεις και να πετύχεις μείωση του χρέους, να κινήσεις την πραγματική οικονομία, να ξεκινήσει η ανάπτυξη πρωτογενούς, δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα και όχι για να δομήσεις το σοβιετικό, κουβανέζικο, κορεατικό ή κινέζικο μοντέλο σοσιαλιστικής πραγμάτωσης.
Το πιο κρίσιμο κι επικίνδυνο είναι πως στον αξιακό πυλώνα της Θεσσαλονίκης τα κάναμε μαντάρα, φυραίνει το ηθικό πλεονέκτημα, εξαιτίας εξόφθαλμα άστοχων επιλογών όσων ηγούνται του πολιτικού σχεδιασμού. Και πίσω απ’ αυτό παραμονεύει η παράδοση στο φασισμό των φτωχότερων, των νεότερων, των πιο απεγνωσμένων, εξαιτίας της ακύρωσης των ονείρων της ψήφου τους.
Στήριξαν με την ψήφο τους τον ΣΥΡΙΖΑ ελπίζοντας στην πολιτική του ρητορεία. Τους απογοήτευσε έως τώρα. Αν συνεχίσει να τους απογοητεύει, η ίδια αυτή ψήφος μπορεί να μεταλλαχθεί σε ψήφο οργής όχι απέναντι στην Κυβέρνηση αλλά απέναντι σε κάθε πολιτική.
Αντιληπτό; Σε όλη την τρομακτική του έκταση;
artinews.gr/
Δημοσίευση σχολίουDefault CommentsFacebook Comments