Πονοκέφαλος στην ΕΛ.ΑΣ. από τον «Χρήστο» της γιάφκας του Γκύζη

Άνδρες της Αντιτρομοκρατικής έξω από την πολυκατοικία στου Γκύζη όπου βρέθηκε γιάφκα με οπλισμό και εκρηκτικά (φωτογραφία Γιώργος Οικονομόπουλος)

Η σύλληψη του «Χρήστου» στη γιάφκα της οργάνωσης DHKP-C (Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Κόμμα-Μέτωπο) στου Γκύζη προκαλεί πονοκέφαλο στην ΕΛ.ΑΣ. αλλά και στην κυβέρνηση.

 

Ο Ισμαήλ Ακόλ ή «Χρήστος» όπως ήταν γνωστός στην Ελλάδα και ο οποίος ανεζητείτο από τις

τουρκικές αρχές επί 18χρόνια για τη δολοφονία του τούρκου επιχειρηματία Οζντεμίρ Σαμπάντσι στην Κωνσταντινούπολη αποτελούσε το κύριο πρόσωπο «τριβής» μεταξύ ελληνικής και τουρκικής κυβέρνησης με υπαινιγμούς ότι «η χώρα μας κρύβει στο έδαφος τούρκους τρομοκράτες».

 

Κορυφαία στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. και της ΕΥΠ, όπως αναφέρουν πηγές, είχαν επί σειρά ετών τα τελευταία χρόνια κύριο μέλημά τους «να μη βρεθεί ο... Χρήστος -ο οποίος είχε αποκτήσει και πολιτικό άσυλο με τα όνομα Μπαγίρ Τσεκίν- σε ελληνικό έδαφος». Και κυρίως «να μη μεταβεί από τη χώρα μας στην Τουρκία και να αποδοθεί από τις τουρκικές υπηρεσίες ότι κρυβόταν στη χώρα μας».

 

Την ίδια ώρα αποκαλύπτεται ότι κομβικό σημείο που άλλαξε την πολιτική της ΕΛ.ΑΣ. και κυρίως της ελληνικής κυβέρνησης στο ζήτημα χειρισμού της οργάνωσης DHKP-C είναι ένα κείμενο που εξέδωσε η οργάνωση μετά την αιματηρή έκρηξη σε διαμέρισμα στην Τριανδρία Θεσσαλονίκης το 2011.

 

Κατηγορείται για δολοφονία επιχειρηματία

 

Όπως προέκυψε λοιπόν από τα περαιτέρω στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ., ένας από τους τέσσερις συλληφθέντες για το οπλοστάσιο σε διαμέρισμα στην οδό Γενναδίου στου Γκύζη είναι ο 41χρονος Ισμαήλ Ακόλ που κατηγορείται ότι ήταν ένας από τους τρεις δράστες της δολοφονίας του 55χρονου ιδιοκτήτη του εργοστασίου της Toyota στην Κωνσταντινούπόλη Οζντεμίρ Σαμπάντσι.

 

Ο τούρκος επιχειρηματίας πυροβολήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1996 στον 25ο όροφο του ουρανοξύστη όπου στεγαζόταν η εταιρεία, στην περιοχή Λεβέντ της Κωνσταντινούπολης. Θύματα της επίθεσης ήταν ένα ακόμη διευθυντικό στέλεχος και η γραμματέας του. Ως δράστες της δολοφονίας κατηγορήθηκαν τα μέλη της συγκεκριμένης τουρκικής οργάνωσης Μουσταφά Ντουγιάρ, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1999 στις τουρκικές φυλακές, μία κοπέλα που εντοπίστηκε το 1999 στο Βέλγιο και ο Ισμαήλ Ακόλ.

 

Σύμφωνα με στοιχεία που είχαν δημοσιεύσει τουρκικά ΜΜΕ, ο Ακόλ είχε μεταβεί αρχικώς και αυτός στο Βέλγιο και πιθανόν στη Γερμανία, ενώ από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 ήλθε στην Ελλάδα. Σύμφωνα με πληροφορίες, στην Ελλάδα εργαζόταν ως ελαιοχρωματιστής, οικοδόμος και με άλλες περιστασιακές δουλειές. Άλλαζε συχνά καταλύματα στην Αθήνα ενώ ένα μεγάλο διάστημα είχε μεταβεί στη βόρεια Ελλάδα.

 

Όπως προκύπτει από τις ίδιες πηγές, «η ΕΛ.ΑΣ. και η ΕΥΠ είχαν πληροφορίες για τις κινήσεις του "Χρήστου" στην Αθήνα και ήξεραν το πραγματικό όνομά του. Μάλιστα υπήρχαν αλλεπάλληλες συσκέψεις σε ανώτατο επίπεδο για τον τρόπο χειρισμού της υπόθεσης με κύριο μέλημα "ο… άφαντος Ισμαήλ Ακόλ να μην πάει στην Τουρκία για να πραγματοποιήσει ένοπλη επίθεση και εκθέσει την Ελλάδα"».

 

Το κείμενο που άλλαξε τα πάντα

 

Το συμβάν ωστόσο που άλλαξε τη μάλλον «παθητική» στάση της Ελλάδας στον χειρισμό των μελών του DHKP-C προήλθε από έκρηξη χειροβομβίδας από την οποία επήλθε ο θάνατος ενός 32χρονου Κούρδου σε διαμέρισμα στην οδό Υψηλάντου 27 στην Τριανδρίας Θεσσαλονίκης. Ήταν ένα κείμενο που εξέδωσε η οργάνωση δέκα ημέρες μετά.

 

Στο κείμενο αναφερόταν: «Εμείς είμαστε μια πολεμική οργάνωση. Και ο πόλεμος έχει τους δικούς του κανόνες. Ακόμη και στην πιο μικρή απροσεξία, στη μη τήρηση των κανόνων, στην ολιγωρία, ο πόλεμος προτάσσει τους δικούς του κανόνες. Ο πόλεμος δεν αποδέχεται την απροσεξία, τη μη τήρηση κανόνων, το λάθος».

 

Σύμφωνα με πληροφορίες τότε στελέχη της ΕΥΠ είχαν πληροφορηθεί το ενδεχόμενο δημοσιοποίησης και είχαν ζητήσει από μια γυναίκα ηγετικό στέλεχος του DHKP-C να μην εκδοθεί αυτή η ανακοίνωση «επειδή κάτι τέτοιο θα εξέθετε ανεπανόρθωτα την Ελλάδα». Όμως τα μέλη της οργάνωσης ήταν αμετάπειστα.

 

Μετά την εξέλιξη αυτή, έγιναν επαφές με την κυβέρνηση Ερντογάν και με την εντολή κυβερνητικών παραγόντων κρίθηκε ότι το ζήτημα παρουσίας μελών του DHKP-C στη χώρα μας περικλείει σειρά κινδύνων. Και έτσι ακολούθησαν οι επιχειρήσεις σε Χίο και Γκύζη για την πλήρη εξάρθρωση του τουρκικού ενόπλου δικτύου.

 

Βήμα

του Βασίλη Λαμπρόπουλου

bloko